Марыя Ігнацьеўна Спраўцава, ці баба Маня, нарадзілася ў вёсцы Саньково ў 1929 годзе. Скончыла чатыры клясы, а потым пачалася вайна.
Марыя Ігнацьеўна успамінае гісторыі старасты вёскі, які дапамагаў партызанам у таямніцы ад немцаў.
"У нас у Санькова быў стараста Спраўцаў Савасьцян. Ён быў старастам ад немцаў і працаваў з партызанамі. Як немцы з'язджаюць - ён партызан апавяшчаў. У яго дом быў на самым краі вёскі, і вось як немцы з'язджаюць, ён адкрываў акно на гарышчы, каб партызаны з лесу бачылі, што немцаў няма. Тады яны заязджалі ў вёску, начавалі. Хлеб людзі пяклі ім", - распавядае Марыя Ігнацьеўна.
А потым хто-небудзь з мясцовых ўсё ж такі прагаварыўся немцам пра тое, што адбываецца, калі яны сыходзяць з вёскі. Старасту забілі, вёску спалілі. Ні стараста, ні яго жонка не меркавалі, што немцы іх забяруць - не ведалі, што нехта распавёў аб іх сакрэце.
"А нас пагналі на лес. А з лесу гналі на Закапыцье, там станцыя. І там за дротам мы начавалі ночы дзве. Потым пагрузілі нас у вагон і давезлі да Добруша... А немца тады ўжо гналі на ўсю моц, так яны нас у Добрушы распусцілі. Мы лесам - і на свае попелішча", - успамінае былая жыхарка Санькова.
Калі людзі вярнуліся ў спаленую вёску, на папялішчы стаяў толькі адзін дом - ён належаў таму, хто "выпадкова расказаў", які ў Санькова стараста.
Вёску тады адбудавалі нанова. Да канца 1970-х у мядзведжых жылі каля ста чалавек, яшчэ каля 80 - у Санькова.
Цяпер Марыя Ігнацьеўна жыве ў Дабрадзееўке. Праз некалькі гадоў пасля аварыі на ЧАЭС жыхароў Санькова адсялілі. Сама вёсачка Санькова, тэрыторыя якой уваходзіць у склад расійскага анклава ў Беларусі, нежылая з-за павышанага ўзроўню радыяцыі.
