Канец 70-х гадоў мінулага стагоддзя - гэта час, калі заўзятар глядзеў не толькі біятлон, футбол і хакей (сёння гэта гучыць як нонсэнс). Шмат часу надавалася і іншых відах спорту, у якіх перамагалі "нашы". Адным з такіх "заўсёднікаў савецкага тэлебачання" была спартыўная гімнастыка.
І глядзець было на што. У тыя гады маладыя дзяўчынкі з касічкамі пакаралі гледачоў у розных краінах. Яны вярталі пазіцыі, страчаныя на Алімпіядзе-76, калі чэмпіёнкай у абсалютным заліку была румынка Надзя Комэнечы. Напярэдадні маскоўскіх Гульняў у нашых заўзятараў з'явіўся "новы гімнастычны вундэркінд" - Алена Мухіна.
У 18 гадоў юная маскоўская гімнастка стала чэмпіёнкай Еўропы. Год праз - у 1979-м - яна зноў залезла на вышэйшую прыступку, але ўжо ў складзе зборнай СССР. Мары аб алімпійскім золаце станавіліся ў той час цалкам рэальнымі.
Падчас выканання складаных трукаў Алена выконвала яшчэ і неверагодныя падкруткі, якія прыводзілі ў захапленне не толькі заўзятараў, але і спецыялістаў са стажам. Яна таксама удасканаліла "пятлю Корбут" на брусах - многія каментатары таго часу лічылі гэта фантастыкай.
Фатальнае сальта Алена выканала ў Мінску - на зборах за тры дні да пачатку Алімпіяды.
У той момант гімнастка працавала над тым, як здзівіць саперніц. Таму яна і ўключыла ў праграму самыя складаныя элементы. І вось, падчас выканання вольных практыкаванняў яна моцна скруцілася ў паветры. Ніхто не зразумеў, што адбылося.
Відавочцы казалі, што Лена павалілася на дыван, пасля таго, як расслабіла мышцы. Яна ўрэзалася галавой у памост і зламала шыю. Тым летам ёй споўнілася 20.
"У Мухінай траўма!" - казалі каментатары падчас маскоўскай Алімпіяды. Заўзятары яе шкадавалі, але не моцна, таму што падчас Гульняў ніхто не сказаў усю праўду.
Пазней высветлілася, што Алена выконвала гэты нумар без свайго трэнера Кліменкі, які павінен быў пакінуць базу ў Мінску па асабістых справах. Лена, калі прыйшла ў сябе, не магла паверыць, што застанецца паралізаванай назаўжды. Менавіта такі дыягназ паставілі ёй урачы.
У агульнай складанасці Алена праляжала 26 гадоў. Яна размаўляла, у 90-я гады давала інтэрв'ю некалькім журналістам. І дзівілася сама сабе, як ёй удаецца жыць без руху столькі гадоў.
Мухіна памерла ў снежні 2006-га. Яе пахавалі ў роднай Маскве на Траякураўскіх могілках. Але дзякуючы тэлевізійным хронікам засталіся яе непаўторныя піруэты, ад якіх аматары гімнастыкі атрымліваюць асалоду ад да гэтага часу.
