https://bel.sputnik.by/20220428/khtosts-zekha-u-rak-khtosts---u-eropu-ls-mgranta-z-tlts-bruzg-1062338883.html

Хтосьці з'ехаў у Ірак, хтосьці - у Еўропу: лёс мігрантаў з ТЛЦ "Брузгі"

Хтосьці з'ехаў у Ірак, хтосьці - у Еўропу: лёс мігрантаў з ТЛЦ "Брузгі"

Sputnik Беларусь

Мігранты, якія некалькі месяцаў жылі ў часовым лагеры на беларуска-польскай мяжы, расказалі, ці атрымалася ў іх патрапіць у Еўропу. 28.04.2022, Sputnik Беларусь

2022-04-28T10:41+0300

2022-04-28T10:41+0300

2022-04-28T10:41+0300

калючая загарода еўрасаюза

бежанцы

мігранты

мяжа беларусі і польшчы

https://cdnn11.img.sputnik.by/img/07e5/0b/1b/1058298459_0:72:1280:792_1920x0_80_0_0_4abbe0bde3cddb87af7f126dd9a85d9b.jpg

ГРОДНА, 28 кра – Sputnik, Іна Грышук. Не ўсе мігранты, якія некалькі месяцаў жылі ў часовым лагеры ля беларуска-польскай мяжы ў ТЛЦ "Брузгі" пад Гроднам, які зачыніўся ў канцы сакавіка, вярнуліся назад у Ірак. Камусьці ўдалося трапіць у Еўропу, хтосьці нават паспеў атрымаць статус бежанца. Пра свой лёс і планы былыя часовыя насельнікі ТЛЦ распавялі журналістцы Sputnik Іне Грышук.Ледзь не памерлі ў лесе"Мы сышлі ў лес, думалі зможам прайсці праз мяжу, але было вельмі холадна. Я баяўся, што мая дачка, мая маці памруць ад холаду. Таму мы вырашылі паехаць у Мінск, каб вярнуцца ў Ірак. Мы сустрэлі беларускіх міліцыянераў, яны нас спынілі , потым дапамаглі дабрацца да Мінска, мы ім удзячныя", – пачынае свой расказ Махамед, які ў лагеры мігрантаў жыў крыху больш за чатыры месяцы – з пачатку лістапада.Па ягоных словах, яны прыехалі ў Беларусь вялікай сям'ёй, усяго 14 чалавек. Дамы прадалі ўсю маёмасць, у тым ліку і жыллё. Усе грошы пайшлі на аплату білетаў і паслугі турфірмы, якая абяцала хуткі шлях у Еўропу. Чакалі да апошняга, бо разумелі, што на радзіме давядзецца пачынаць усё з пачатку, а гэта вельмі цяжка, бо працу знайсці няпроста. У лес сям'я вырашыла сысці напярэдадні зачынення лагера, але пратрымацца тама змаглі ўсяго некалькі дзён, бо ночы былі марозныя."Мы паляцелі ў Ірак з дапамогай Міжнароднай арганізацыі па міграцыі. Мы адляталі ў пачатку красавіка. Ведаю, што пасля нас заставаліся яшчэ людзі, яны чакалі, калі ім зробяць усе дакументы", - адзначыў мужчына.На яго думку, многія жыхары прыгранічнага лагера мігрантаў да канца красавіка маглі пакінуць Беларусь. У многіх узнікла поўнае расчараванне. Хтосьці і зусім раздумаў нават рабіць спробы перасялення ў Еўропу.Махамед расказаў, што яго сям'я ўжо тры тыдні жыве ў Іраку і для іх настаў няпросты час."Мая мама жыве ў сваёй сястры, жонка і дачка - у яе бацькоў. Я кожны дзень жыву ў розных сваякоў. Адзін дзень - у стрыечнай сястры, другі ў доме сястры, трэці - у майго дзядзькі. З жонкай мы жывем паасобна. Я ведаю, што я павінен знайсці працу, але гэта вельмі цяжка. Я магу толькі спадзявацца, што ўсё будзе добра", - кажа Махамед.На пытанне аб тым, ці будзе ён спрабаваць патрапіць у Еўропу, але ўжо праз іншую краіну, ён катэгарычна кажа, што не."Я не хачу і не буду ехаць у Еўропу зноў. Я ўсё бачыў на ўласныя вочы. Яны ўвесь час кажуць нам пра дэмакратыю і пра чалавечнасць, але гэта ўсё хлусня. Яны не паважаюць нікога, хто не лічыцца еўрапейцам. Іх не цікавяць іншыя людзі, такія, як мы. Я бачыў, як жорстка абыходзіліся з намі польскія салдаты, яны маглі стукнуць або штурхнуць нават пажылога чалавека", - сказаў суразмоўца агенцтва.Мігрант: не скажу, што быў у БеларусіПра свае прыгоды на шляху ў Еўропу распавёў адзін з іракскіх мігрантаў на імені Марк, які зараз знаходзіцца ў Вялікабрытаніі і падаў дакументы на атрыманне статусу бежанца. Мігранты, якія трапілі ў Еўропу, прасілі не называць іх імёны."Я ўжо пару тыдняў знаходжуся ў Брытаніі. Я баюся, калі служба даведаецца, што я жыў у лагеры мігрантаў у Беларусі, мне могуць не даць статус. Лепш не ўзгадваць вашую краіну", - растлумачыў Марк.Малады мужчына, як і Махамед, прыехаў у лагер мігрантаў на беларуска-польскай мяжы 8 лістапада мінулага года. Але на пачатку снежня сышоў у лес, каб паспрабаваць таемна перайсці мяжу. Патлумачыў, што чакаць было вельмі цяжка з-за цяжкіх умоваў у ТЛЦ і холада на вуліцы.“Нас было 14 чалавек, у нас атрымалася патрапіць на польскую тэрыторыю. Нас схапілі польскія салдаты і адправілі ў лагер мігрантаў. Я жыў там прыкладна тры месяцы. Хлопцы, якія былі са мной, таксама трапілі ў лагер мігрантаў у Польшчы. Але яны яшчэ там , я так думаю. У гэтым лагеры можна прабыць ад трох да дзевяці месяцаў", - растлумачыў мігрант.Па відэасувязі ён паказаў, што знаходзіцца на вуліцы невялікага англійскага гарадка, паказаў невялікую кватэру, у якой жыве ў чаканні рашэння брытанскіх улад. Асабліва хваліў цёплае сонечнае надвор'е. Узгадваў, як холадна было ў Беларусі."Я вельмі шчаслівы, што ў мяне атрымалася. Мне нельга было ні ў якім разе вяртацца ў Ірак, у мяне былі праблемы з-за палітычных поглядаў. У мяне не было іншага выбару", - адзначыў Марк.Паводле яго слоў, у Брытанію ён ехаў, таму што сюды ў мінулыя гады перабралася шмат яго сяброў і сваякоў.У Брытанію з трэцяй спробыЯшчэ адзін пастаялец лагера мігрантаў з ТЛЦ "Брузгі" Алан (імя таксама зменена) ужо амаль два месяцы жыве ў Брытаніі і змог праз шмат месяцаў убачыць сваю жонку, якая раней з'ехала ў гэтую краіну. Малады мужчына жыў у беларускім лагеры мігрантаў з пачатку лістапада мінулага года і прыкладна да сярэдзіны студзеня, потым з'ехаў у Ірак па праграме Міжнароднай арганізацыі па міграцыі (МАМ).Як распавёў Алан, патрапіць у Еўропу ў яго атрымалася толькі з трэцяй спробы. У Беларусі прайсці праз мяжу ён спрабаваў два разы. Трэцяя - удалая - была здзейснена праз Турцыю."Першы раз мы патрапілі ў Польшчу ў пачатку ці ў сярэдзіне снежня. Нам атрымалася перайсці мяжу, даехалі да Варшавы, а там нас спынілі польскія паліцыянты. Праверылі дакументы. Калі даведаліся, што мы мігранты, яны забралі нас і павезлі назад на мяжу, выправілі назад праз некалькі дзён пасля гэтага я даведаўся з навін, што на той момант, калі нас выганялі з Польшчы, дзейнічала рашэнне Еўрапейскага суда па правах чалавека, па якім Польшчы забаранялася выганяць з краіны мігрантаў, якія апынуліся на яе тэрыторыі. Гэта было парушэнне такога рашэння", - успамінае Алан.Паводле яго слоў, усе групы мігрантаў, якія перасякалі беларуска-польскую мяжу, не рабілі падарожжа праз Польшчу самастойна.“Нам трэба было прайсці пару кіламетраў ад мяжы да ўмоўленага месца ў Польшчы, там чакаў чалавек на машыне, які мусіў адвезці нас у Германію. Пасля прыезду туды, куратарам гэтай вандроўкі трэба было заплаціць яшчэ 6 тысяч долараў. Гэта дадатковая сума да таго, што я аплачваў у Іраку. Так мы дамаўлялі з самага пачатку", – раскрывае падрабязнасці Алан. Ён удакладніў, што гэта агульная схема, якую абмяркоўвалі на момант пакупкі так званага "тура ў Еўропу" ў Іраку.Пасля вяртання з Беларусі ў Ірак мужчына з дапамогай сваякоў здолеў аплаціць новую пуцёўку ў Брытанію. Маршрут ішоў з Ірака ў Турцыю, затым у Германію і Францыю, больш падрабязна дэталі вандравання мужчына не стаў расказваць. Распавёў толькі, як яму прыйшлося дабірацца на лодцы праз Ла-Манш, што гэта было небяспечнае падарожжа."Цяпер у мяне ўсё добра. Я рады, што ўсё атрымалася. Гэта было вельмі складана. Але я верыў у сябе", – рэзюмаваў мігрант.Хтосьці патрапіў у ГерманіюЯшчэ некалькі мігрантаў з іракскага Курдыстана, якія жылі ў ТЛЦ "Брузгі", расказалі, што яны змаглі дабрацца да Германіі, ужо паспелі падаць дакументы на атрыманне статусу бежанца."Нас была вялікая група, больш за 20 чалавек. У нас атрымалася. Вось мы ўжо тут", – адзначыў мужчына па імені Сірван, ён адносіцца да этнічнай меншасці езідаў, якія ў Іраку падвяргаліся ўціскам з-за рэлігіі.Сірван, яго сябры і сваякі езідскай нацыянальнасці з 2014 года жылі ў намётавым мястэчку ў Курдыстане, у намётах, тэрмін службы якіх разлічаны ўсяго на два гады, родны горад Сірвана быў разбураны падчас нападаў ІДІЛ, аднаўленнем ніхто не займаўся."У нас не было працы, нармальнай адукацыі, мы не маглі атрымаць медыцынскую дапамогу, таму што мы езіды, а не мусульмане. Для мусульман мы былі як людзі другога гатунку ці горш. Яны не купяць яйкі ці гародніну, якія прадае езід, не будуць ёсць ежу ў кавярні, калі яе прыгатуе працаўнік-езід. Езіда ў прынцыпе не возьмуць на працу. Толькі калі ён адмовіцца ад веры і прыме мусульманства”, - распавёў Сірван, тлумачачы свае матывы падарожжа ў Еўропу. Германію ён абраў, таму што там ужо некалькі гадоў жывуць яго блізкія сваякі. А жыць у Курдыстане езідам небяспечна."У мяне быў толькі адзін шлях - у Еўропу. Калі б я вярнуўся назад у Ірак, мяне ў прынцыпе маглі забіць", - растлумачыў мужчына.У большасці не атрымаласяАле ў большасці мігрантаў з Ірака спроба патрапіць у Еўропу праз Беларусь завяршылася нічым - ім прыйшлося вярнуцца на радзіму. Хтосьці вырашыў пасля гэтага спыніць спробы, бо на паездку патраціў апошнія грошы, у тым ліку і ад продажу маёмасці. Хтосьці яшчэ не губляе надзею, але ехаць па новае жыццё ў Еўропу праз Беларусь не хочуць.Адзін з мігрантаў, які вярнуўся ў Ірак, распавёў: "Мы зараз засмучаныя, што ў нас не выйшла трапіць у Еўропу. Калі пачалася плынь бежанцаў з Украіны, мы зразумелі, што Еўропа дакладна не зверне ўвагу на нас, яна і раней нас старалася не заўважаць.Мы з'ехалі з Беларусі.У мяне цяпер праблемы.Я працаваў у паліцыі і звольніўся, каб пакінуць Ірак, гэта ў нас не вітаюць. Зноў уладкавацца на гэтую працу я не змагу, іншую таксама складана знайсці. Я б жадаў з сям'ёй зноў паспрабаваць з'ехаць у Еўропу, іншым маршрутам, не праз Беларусь, але ў мяне няма грошай на гэтае падарожжа. Пакуль гэта немагчыма".>>> Больш актуальных навін – у Telegram-канале Sputnik Беларусь

2022

Навіны

ru_BY

бежанцы, мігранты, мяжа беларусі і польшчы