https://bel.sputnik.by/20250402/barys-gryzlo-sayuznaya-dzyarzhava--vynk-nashaga-adznstva-1095051280.html
Барыс Грызлоў: Саюзная дзяржава – вынік нашага адзінства
Барыс Грызлоў: Саюзная дзяржава – вынік нашага адзінства
Sputnik Беларусь
Пасол Расіі ў Беларусі Барыс Грызлоў напісаў артыкул, прысвечаны Дню яднання Беларусі і Расіі. Sputnik публікуе поўную версію артыкула. 02.04.2025, Sputnik Беларусь
2025-04-02T18:25+0300
2025-04-02T18:25+0300
2025-04-02T18:25+0300
саюзная дзяржава беларусі і расіі
саюзная дзяржава
у беларусі
беларусь
расія
пасол
пасольства рф у беларусі
барыс грызлоў
меркаванне
палітыка
https://cdnn11.img.sputnik.by/img/07e9/04/02/1095047887_0:201:3000:1889_1920x0_80_0_0_516f2a92dc466f2c98d3d27f998983aa.jpg
Сучасныя палітычныя працэсы, абумоўленыя суверэнным развіццём Расіі і Беларусі ва ўмовах абвастрэння міжнароднай абстаноўкі, падахвочваюць усё мацней цаніць шматвяковае цывілізацыйнае адзінства нашых краін. Размова ідзе не толькі аб стратэгічным палітычным саюзе, сістэмнай інтэграцыі і ўзаемавыгадным эканамічным супрацоўніцтве, а менавіта аб глыбіннай аснове нашага збліжэння, якая раскрываецца ў агульных этнічных каранях, агульнай гісторыі, моўнай і культурнай роднасці.У гібрыднай агрэсіі, развязанай заходнімі элітамі супраць Расіі, галоўным прынцыпам і мадэллю паводзін застаецца старажытнае "падзяляй і ўладар". Гэтая небяспечная гульня, накіраваная таксама супраць саюза Расіі і Беларусі, заклікана сфарміраваць у брацкага беларускага народа фальшывы вобраз варожага моцнага суседа, які марыць – не зусім зразумела, навошта – падпарадкаваць і захапіць. У крывым люстэрку такога ўспрымання інтэграцыя паўстае ці ледзь не каланіяльным працэсам, несумяшчальным з захаваннем Беларуссю дзяржаўнага суверэнітэту.Заходняя прапаганда з усіх сіл імкнецца перакруціць гісторыю ўзаемаадносін расіян і беларусаў, разбурыць наш духоўны пачатак. Відавочна пагроза, якую тоіць у сабе патуранне разбуральнаму ашалеламу нацыяналізму, які караніцца ў адмаўленні этнакультурнай роднасці ўсходніх славян. Менавіта такі сцэнарый быў рэалізаваны ва Украіне.Не сакрэт, што нашы ворагі выношваюць аналагічныя планы супраць Расіі, Беларусі і Саюзнай дзяржавы як флагманскага інтэграцыйнага праекта, вакол якога крышталізуецца новы глабальны цэнтр сілы – Вялікае Еўразійскае партнёрства. Нараўне з ваенна-палітычным націскам, эканамічнымі санкцыямі і спробамі падмяць пад сябе міжнароднае права і інстытуты, Захад укладвае каласальныя сродкі і рэсурсы ў ідэалагічную апрацоўку насельніцтва, перш за ўсё – моладзі.Мноства так званых "незалежных" СМІ, папулярных блогераў і культурна-медыйных праектаў, якія базіруюцца найперш у Польшчы і Прыбалтыцы і фінансуюцца з агульнай кармушкі, год за годам метадычна прасоўваюць тэзіс аб тым, што Беларусь нібыта з’яўляецца часткай заходняй цывілізацыі. Пры гэтым з народнай памяці старанна выкрэсліваюцца старонкі не такой даўняй гісторыі, у прыватнасці, якая папярэднічала вызваленню Чырвонай арміяй у 1939 годзе Заходняй Беларусі ад польскай акупацыі.Сарамліва замоўчваецца, што ў прагрэсіўным XX стагоддзі амаль у самым цэнтры так званай "адукаванай Еўропы" польскія ўлады праводзілі курс на гвалтоўную паланізацыю насельніцтва і поўную ліквідацыю беларускай ідэнтычнасці. Беларуская літаратура, мастацтва, друкаванае слова, установы культуры і адукацыі планамерна знішчаліся. Варшава – як і многія стагоддзі да гэтага – проста не прызнавала права беларусаў на аўтаномію і самабытнасць.Такіх фактаў не знайсці ў выдумках псеўдапатрыётаў, якія на словах гатовы ледзь не аддаць жыццё за Беларусь, але жывуць у Вільнюсе і Варшаве. Менавіта іх рукамі сёння рэалізуецца чарговая спроба паўзучай паланізацыі, але ўжо метадамі і інструментамі ХХІ стагоддзя. Іх галоўная зброя – мяккая сіла, прывабныя публікацыі ў сацсетках, бяскрыўдныя на першы погляд вірусныя відэаролікі і старанна аформленыя пазнавальныя матэрыялы аб "слаўных" біяграфіях псеўдагерояў, якія на справе з’яўляюцца здраднікамі і прыгнятальнікамі беларускай культуры, мовы і духоўнай спадчыны.Гэта частка вялікай і старанна спланаванай інфармацыйна-псіхалагічнай спецаперацыі, закліканай закласці каштоўнасны і ідэалагічны падмурак для наступнага фарміравання нацыяналістычнага руху, які ў выніку павінен выліцца ў чарговы "еўрамайдан".У гэтым кантэксце вельмі важна не дазволіць нашым нядобразычліўцам "замыліць" і сказіць сапраўдныя, дэталёва выкладзеныя ў навуковых працах факты нашай агульнай гісторыі, якія наглядна і дакладна паказваюць, што саюз Расіі і Беларусі абумоўлены зусім не часовымі палітычнымі меркаваннямі, не імгненнымі эканамічнымі інтарэсамі, а самой сутнасцю ўзаемаадносін.Пры гэтым не толькі дакументы, але і ўся логіка гістарычнага працэсу сведчаць аб тым, што спробы "інтэграваць" беларусаў у заходні свет былі звязаны з імкненнем еўрапейскіх суседзяў схіліць жыхароў Заходняй Русі ў чужую ім веру, перафармаціраваць іх ідэнтычнасць, перапісаць культурны код. Якая б ні была абгортка, сутнасць гэтай сумнеўнай прапановы з разу ў раз заставалася нязменнай: асіміляцыя і падпарадкаванне. У народа са шматвяковай гісторыяй такі высакамерны, паблажлівы падыход ніколі не меў шансаў знайсці шырокі водгук, як і перспектыва добраахвотна стаць імігрантамі на сваёй роднай зямлі.У найноўшай гісторыі былі, вядома, і тыя, хто спакусіўся абяцаннямі "стаць еўрапейцам" у абмен, па сутнасці, на ўласную ідэнтычнасць. Гэтая пераважная меншасць, чыя доля ў параўнальных адносінах не перавышае статыстычнай хібнасці. Не нам іх судзіць, але разам з тым трэба называць рэчы сваімі імёнамі. Іх галасы гучаць тым гучней, чым глыбей яны ўсведамляюць катастрафічныя наступствы, у тым ліку асабістыя, навязанага ім выбару.Абвінавачанні, якія гучаць з іх вуснаў у адрас Расіі, у намеры "паглынуць, асіміляваць, пазбавіць суверэнітэту" – не больш чым водгаласы раз’ядаючага іх унутранага канфлікту, спроба растлумачыць усё, што адбываецца вакол, праз адзіную вядомую ім мадэль светабудовы. У іх карціну свету, заснаваную на падпарадкаванні "вялікаму пану", ніяк не ўпісваецца магчымасць выбудоўвання раўнапраўных адносін. Аднак гэта, гаворачы простай мовай, ужо не наша праблема.Стварэнне Саюзнай дзяржавы, 25-годдзе якой мы адзначылі ў канцы 2024 года, – натуральны працэс, вынік гістарычна аб’ектыўнага ўзаемнага прыцягнення двух брацкіх народаў, расіян і беларусаў. Наш інтэграцыйны праект стаў паспяховым менавіта дзякуючы таму, што з’яўляецца непасрэдным следствам нашага адзінства, а не інструментам яго дасягнення.Пра гэта важна памятаць заўсёды, але асабліва сёння – у Дзень яднання народаў Расіі і Беларусі.Хочаце яшчэ больш актуальных і цікавых навін – падпісвайцеся на Telegram-канал Sputnik Беларусь, чытайце нас у Дзэн, а таксама сачыце за намі ў сацсетках "Одноклассники" і "ВКонтакте"
https://bel.sputnik.by/20250402/putsn-belarus--rf-sumesna-matsovayuts-byaspeku-sayuznay-dzyarzhavy-1095024507.html
беларусь
расія
Sputnik Беларусь
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
2025
Sputnik Беларусь
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
Навіны
ru_BY
Sputnik Беларусь
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
Sputnik Беларусь
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
саюзная дзяржава, у беларусі, беларусь, расія, пасол, пасольства рф у беларусі, барыс грызлоў, меркаванне, палітыка, грамадства, культура, бяспека, дзень яднання народаў беларусі і расіі
саюзная дзяржава, у беларусі, беларусь, расія, пасол, пасольства рф у беларусі, барыс грызлоў, меркаванне, палітыка, грамадства, культура, бяспека, дзень яднання народаў беларусі і расіі
Барыс Грызлоў: Саюзная дзяржава – вынік нашага адзінства
Пасол Расіі ў Беларусі Барыс Грызлоў напісаў артыкул, прысвечаны Дню яднання Беларусі і Расіі. Sputnik публікуе поўную версію артыкула.
Сучасныя палітычныя працэсы, абумоўленыя суверэнным развіццём Расіі і Беларусі ва ўмовах абвастрэння міжнароднай абстаноўкі, падахвочваюць усё мацней цаніць шматвяковае цывілізацыйнае адзінства нашых краін. Размова ідзе не толькі аб стратэгічным палітычным саюзе, сістэмнай інтэграцыі і ўзаемавыгадным эканамічным супрацоўніцтве, а менавіта аб глыбіннай аснове нашага збліжэння, якая раскрываецца ў агульных этнічных каранях, агульнай гісторыі, моўнай і культурнай роднасці.
У гібрыднай агрэсіі, развязанай заходнімі элітамі супраць Расіі, галоўным прынцыпам і мадэллю паводзін застаецца старажытнае "падзяляй і ўладар". Гэтая небяспечная гульня, накіраваная таксама супраць саюза Расіі і Беларусі, заклікана сфарміраваць у брацкага беларускага народа фальшывы вобраз варожага моцнага суседа, які марыць – не зусім зразумела, навошта – падпарадкаваць і захапіць. У крывым люстэрку такога ўспрымання інтэграцыя паўстае ці ледзь не каланіяльным працэсам, несумяшчальным з захаваннем Беларуссю дзяржаўнага суверэнітэту.
Заходняя прапаганда з усіх сіл імкнецца перакруціць гісторыю ўзаемаадносін расіян і беларусаў, разбурыць наш духоўны пачатак. Відавочна пагроза, якую тоіць у сабе патуранне разбуральнаму ашалеламу нацыяналізму, які караніцца ў адмаўленні этнакультурнай роднасці ўсходніх славян. Менавіта такі сцэнарый быў рэалізаваны
ва Украіне.
Не сакрэт, што нашы ворагі выношваюць аналагічныя планы супраць Расіі, Беларусі і Саюзнай дзяржавы як флагманскага інтэграцыйнага праекта, вакол якога крышталізуецца новы глабальны цэнтр сілы – Вялікае Еўразійскае партнёрства. Нараўне з ваенна-палітычным націскам, эканамічнымі санкцыямі і спробамі падмяць пад сябе міжнароднае права і інстытуты, Захад укладвае каласальныя сродкі і рэсурсы ў ідэалагічную апрацоўку насельніцтва, перш за ўсё – моладзі.
Мноства так званых "незалежных" СМІ, папулярных блогераў і культурна-медыйных праектаў, якія базіруюцца найперш у Польшчы і Прыбалтыцы і фінансуюцца з агульнай кармушкі, год за годам метадычна прасоўваюць тэзіс аб тым, што Беларусь нібыта з’яўляецца часткай заходняй цывілізацыі. Пры гэтым з народнай памяці старанна выкрэсліваюцца старонкі не такой даўняй гісторыі, у прыватнасці, якая папярэднічала вызваленню Чырвонай арміяй у 1939 годзе Заходняй Беларусі ад польскай акупацыі.
Сарамліва замоўчваецца, што ў прагрэсіўным XX стагоддзі амаль у самым цэнтры так званай "адукаванай Еўропы" польскія ўлады праводзілі курс на гвалтоўную паланізацыю насельніцтва і поўную ліквідацыю беларускай ідэнтычнасці. Беларуская літаратура, мастацтва, друкаванае слова, установы культуры і адукацыі планамерна знішчаліся. Варшава – як і многія стагоддзі да гэтага – проста не прызнавала права беларусаў на аўтаномію і самабытнасць.
Такіх фактаў не знайсці ў выдумках псеўдапатрыётаў, якія на словах гатовы ледзь не аддаць жыццё за Беларусь, але жывуць у Вільнюсе і Варшаве. Менавіта іх рукамі сёння рэалізуецца чарговая спроба паўзучай паланізацыі, але ўжо метадамі і інструментамі ХХІ стагоддзя. Іх галоўная зброя – мяккая сіла, прывабныя публікацыі ў сацсетках, бяскрыўдныя на першы погляд вірусныя відэаролікі і старанна аформленыя пазнавальныя матэрыялы аб "слаўных" біяграфіях псеўдагерояў, якія на справе з’яўляюцца здраднікамі і прыгнятальнікамі беларускай культуры, мовы і духоўнай спадчыны.
Гэта частка вялікай і старанна спланаванай інфармацыйна-псіхалагічнай спецаперацыі, закліканай закласці каштоўнасны і ідэалагічны падмурак для наступнага фарміравання нацыяналістычнага руху, які ў выніку павінен выліцца ў чарговы "еўрамайдан".
У гэтым кантэксце вельмі важна не дазволіць нашым нядобразычліўцам "замыліць" і сказіць сапраўдныя, дэталёва выкладзеныя ў навуковых працах факты нашай агульнай гісторыі, якія наглядна і дакладна паказваюць, што саюз Расіі і Беларусі абумоўлены зусім не часовымі палітычнымі меркаваннямі, не імгненнымі эканамічнымі інтарэсамі, а самой сутнасцю ўзаемаадносін.
Пры гэтым не толькі дакументы, але і ўся логіка гістарычнага працэсу сведчаць аб тым, што спробы "інтэграваць" беларусаў у заходні свет былі звязаны з імкненнем еўрапейскіх суседзяў схіліць жыхароў Заходняй Русі ў чужую ім веру, перафармаціраваць іх ідэнтычнасць, перапісаць культурны код. Якая б ні была абгортка, сутнасць гэтай сумнеўнай прапановы з разу ў раз заставалася нязменнай: асіміляцыя і падпарадкаванне. У народа са шматвяковай гісторыяй такі высакамерны, паблажлівы падыход ніколі не меў шансаў знайсці шырокі водгук, як і перспектыва добраахвотна стаць імігрантамі на сваёй роднай зямлі.
У найноўшай гісторыі былі, вядома, і тыя, хто спакусіўся абяцаннямі "стаць еўрапейцам" у абмен, па сутнасці, на ўласную ідэнтычнасць. Гэтая пераважная меншасць, чыя доля ў параўнальных адносінах не перавышае статыстычнай хібнасці. Не нам іх судзіць, але разам з тым трэба называць рэчы сваімі імёнамі. Іх галасы гучаць тым гучней, чым глыбей яны ўсведамляюць катастрафічныя наступствы, у тым ліку асабістыя, навязанага ім выбару.
Абвінавачанні, якія гучаць з іх вуснаў у адрас Расіі, у намеры "паглынуць, асіміляваць, пазбавіць суверэнітэту" – не больш чым водгаласы раз’ядаючага іх унутранага канфлікту, спроба растлумачыць усё, што адбываецца вакол, праз адзіную вядомую ім мадэль светабудовы. У іх карціну свету, заснаваную на падпарадкаванні "вялікаму пану", ніяк не ўпісваецца магчымасць выбудоўвання раўнапраўных адносін. Аднак гэта, гаворачы простай мовай, ужо не наша праблема.
Стварэнне Саюзнай дзяржавы, 25-годдзе якой мы адзначылі ў канцы 2024 года, – натуральны працэс, вынік гістарычна аб’ектыўнага ўзаемнага прыцягнення двух брацкіх народаў, расіян і беларусаў. Наш інтэграцыйны праект стаў паспяховым менавіта дзякуючы таму, што з’яўляецца непасрэдным следствам нашага адзінства, а не інструментам яго дасягнення.
Пра гэта важна памятаць заўсёды, але асабліва сёння – у Дзень яднання народаў Расіі і Беларусі.
Хочаце яшчэ больш актуальных і цікавых навін – падпісвайцеся на Telegram-канал Sputnik Беларусь, чытайце нас у Дзэн, а таксама сачыце за намі ў сацсетках "Одноклассники" і "ВКонтакте" 
