Гісторыя Мінскага гадзіннікавага завода вядзе свой адлік з 1953 года. У савецкія часы былі выпушчаныя ў літаральным сэнсе мільёны гадзіннікаў. Зараз за шматлікімі мадэлямі ідзе сапраўднае паляванне.
У самым цэнтры беларускай сталіцы ў флагманскай краме Мінскага гадзіннікавага завода адкрылася выстава, дзе прадстаўлена амаль 200 рарытэтных мадэляў, выпушчаных у часы СССР. Пазнаёміцца з лепшымі ўзорамі беларускіх гадзіннікаў адправіўся карэспандэнт Sputnik Станіслаў Андросік.
Легенда №2209
Выстава падзелена на два вялікія стэнды, і гэта невыпадкова. Свае калекцыі пазычылі на час працы выставы два захопленыя гадзіннікавай справай мінчаніна.
На першым стэндзе прадстаўлены сапраўдны гонар гадзіннікавага завода — ультратонкая мадэль 2209. Зараз такія гадзіннікі прынята называць "касцюмнікамі". У свой час гэта былі самыя тонкія механічныя гадзіннікі, якія выпускаліся ў Савецкім Саюзе.
Сярод знаўцаў гісторыі мінскіх гадзіннікаў ходзіць нават гісторыя, што ў "Сямнаццаці імгненнях вясны" Шцірліц ў выкананні Вячаслава Ціханава носіць менавіта гэтую мадэль. Гэтыя гадзіннікі былі настолькі папулярнымі, што апошняя мадэль была выпушчана на заводзе ў Мінску ў 1987 годзе.
Сапраўдныя знатакі гадзіннікавага мастацтва, а ў гэтым выпадку яшчэ і ювелірнага, будуць ўражаныя адной з варыяцый мадэлі 2209, якая выканана ў суцэльна залатым корпусе.
Прычым гэта не штампоўка, корпус быў вытачаны з поўнамаштабнай нарыхтоўкі. Усе астатнія гадзіннікі ў далейшым выпускаліся выключна з пазалотай.
Калі разглядаеш цыферблаты гадзіннікаў, якім ужо больш за сорак гадоў, міжволі аддаеш належнае старым беларускім майстрам гадзіннікавай справы. Самага спрактыкаванага гледача яны ўразяць сваім майстэрствам.
Тут ёсць і цыферблаты з ужываннем аэраграфіі, і пасрэбраныя з выпілаванымі насечкамі, камбінаваныя з дзвюх частак.
Гадзіннікі замест танометраў
Другі стэнд прадстаўлены куды меншай колькасцю гадзіннікаў, але мадэлі на ім спрэс унікальныя. У вочы адразу кідаюцца сапраўдныя медыцынскія гадзіннікі. Гэтая мадэль не была ў шырокім продажы, а рэалізоўвалася строга сярод медыцынскіх работнікаў.
Цыферблат гэтых гадзіннкаў адрозніваецца ад іншых мадэляў Мінскага гадзіннікавага завода тым, што там ёсць спецыяльныя дзяленні, якія дапамагалі ўрачам вызначыць крывяны ціск у пацыентаў. У касмічнай дзяржаве проста не хапала танометраў, і выпуск спецыяльных гадзіннікаў быў куды больш простым рашэннем.
У свае часы беларускія гадзіншчыкі ішлі ў нагу з сусветнымі вытворцамі. Калі ў канцы 60-х гадоў пачаўся бум папулярнасці гадзіннікаў з кварцавым механізмам, у Беларусі даволі хутка асвоілі тэхнічную навінку.
Папулярнасць кварцавых і электрамеханічных гадзіннікаў, якія зараз сустракаюцца досыць рэдка, тлумачылася тым, што іх адрознівала куды больш высокая дакладнасць ходу, ды і заводзіць кожны дзень іх не было патрэбы.
Мінскі гадзіннікавы завод выпускаў два адпаведныя калібры 3045 і 3055. Прычым другі электрамеханічны механізм быў супрацьударным, які адрознівае вельмі высокая дакладнасць ходу, мадэль таксама была абсталявана падвойным календаром імгненнага дзеяння.
На другім стэндзе нават ёсць гадзіннікі, якія аснашчаны вечным календаром. У свой час гэта быў самы сапраўдны канкурэнт для японскіх гадзіннікаў Orient. Толькі "японец" быў разлічаны на працу да 2013 года, а беларускія гадзіннікі будуць служыць і цяпер свайму гаспадару.
Мінскі гадзіннікавы завод рабіў не толькі мініяцюрныя і кішэнныя гадзіннікі, ужо тады беларускія гадзіншчыкі думалі пра людзей, якія адпраўляюцца ў падарожжа. Арыгінальным рашэннем стала стварэнне гадзіннікаў з двума цыферблатамі.
Амаль 200 рарытэтных мадэляў беларускіх гадзіннікаў можна цалкам бясплатна ўбачыць у самым цэнтры беларускай сталіцы па адрасе праспект Незалежнасці, 18 аж да 13 мая.