Беларусь прадстаўляюць адразу тры маладыя спявачкі. Адна з іх - 16-гадовая Вера Ярошык з Магілёва.
Карэспандэнт Sputnik Леў Рыжкоў пагаварыў з Верай пра тое, што змянілася ў яе жыцці паміж здымкамі праектаў і чаму яна вырашыла паспытаць шчасця ў другі раз.
Міжнародны праект "Ты супер!" дапамагае знайсці сябе юным талентам, якія засталіся без апекі бацькоў. Пасля праекта многія дзеці вырашылі стаць прафесійнымі артыстамі, пайшлі вучыцца ў музычныя каледжы і вучылішчы.
У новым сезоне стваральнікі праекта "Ты супер!" вырашылі адысці ад стандартных правілаў і дапусцілі да конкурсу удзельнікаў мінулых сезонаў. Прыхільнікам таксама вельмі цікава, як склаліся лёсы гэтых дзяцей, ці атрымалася ў іх стаць артыстамі, ці развіўся іх талент.
Таму гледачы ўбачаць знаёмыя твары і пачуюць ўпадабаныя галасы. 36 удзельнікаў ужо спявалі на праекце ў першым і другім сезонах. 21 дзіця выступіць на праекце ў першы раз.
Вера Ярошык прыехала ў Маскву ў другі раз.
Як выглядае папулярнасць?
"Я вельмі рада зноў апынуцца на праекце "Ты супер!", - дзеліцца радасцю Вера. - Гэты год пачынаецца адразу з суперсезона. І я думаю, што гэта будзе вельмі крута".
Вера не лічыць сябе зоркай. Хаця яе і пазнаюць на вуліцах, пра яе пішуць у рэспубліканскіх СМІ, думак пра тое, што яна - знакамітасць міжнароднага маштабу, у дзяўчыны пакуль не з'явілася.
"Я дзівілася, калі да мяне падыходзілі людзі, казалі, што я - малайчына, - распавядае Вера. - Да мяне падыходзілі і маленькія дзеці, і падлеткі - усё хацелі са мной сфатаграфавацца. Мне было вельмі прыемна, але я не думаю, што гэта папулярнасць. Я думаю, што я проста ўразіла людзей, і яны цягнуцца да мяне".
У шматлікіх зорак, якія рана патрапілі на небасхіл шоу-бізнесу, узнікае такая праблема, як зорная хвароба. Але не ў выпадку Веры.
"Так, я здымалася для нацыянальнага тэлебачання, - успамінае Вера. - Для гэтага ездзіла з Магілёва ў Мінск. Я выступала на Дні Незалежнасці з нашым артыстам Тэа, які бліскаў на "Еўрабачанні". У нас у Магілёве я выступала з Русланам Аляхно. Мне вельмі падабаецца, што мяне запрашаюць. Гэта вельмі крута, на самай справе. Але я не "зазвяздзілася". Мне прыемна, калі за мяне заўзеюць і перажываюць", - прызнаецца Вера.
Шанец стаць лепш
Сваю будучыню Вера Ярошык бачыць у музыцы."Я хачу звязаць сваё жыццё з творчасцю, - кажа спявачка. - Для пачатку я планую паступіць у музычны каледж. Але раптам нешта адбудзецца? Раптам гадоў у дваццаць пяць надыдзе нейкі пераломны момант, калі я зразумею, што галоўнае - гэта не толькі музыка. Не ведаю. Але на дадзены момант мая будучыня - гэта тое, чым я займаюся зараз".
У гэтым годзе, паводле слоў Веры, на праекце нешта няўлоўна змянілася. Не, бытавыя ўмовы, напружаныя заняткі - гэта ўсё засталося. Але стала неяк круцей. Бо і ўдзельнічаць юнай артыстцы трэба будзе не проста ў чарговым сезоне, а ў суперсезоне.
"Я не ганюся за перамогай, - прызнаецца Вера. - Ніколі, ні на якіх конкурсах у мяне не было настрою перамагчы любым коштам. Але мне вельмі важная рэакцыя журы, якое ацэньвае мяне з боку".
На праекце Вера ўжо сустрэлася са старымі сябрамі - таксама, як і яна, удзельнікамі другога сезона - Багданам Вандышавым з Расіі, Арцёмам Сямёнавым з Латвіі, Мехронай Гайбулоевай з Таджыкістана. Зараз рабяты практычна неразлучныя.
Першыя прыгоды
Дарога з Магілёва ў Маскву выдалася нервовая.
"Я давучылася ў школе да чацвярга, потым, як водзіцца, у апошні дзень сабрала валізкі, - распавядае Вера Ярошык. - І толькі сабраўшы рэчы, зразумела, як жа мне не цярпелася сюды прыехаць. Калі я пад'язджала да Мінска, у мяне ўжо з'явілася наймацнейшая настальгія па праекце. Я ўстала ў чатыры раніцы, каб у восем паспець на самалёт. Але самалёт мой затрымалі. У самалёце я ляцела разам са сваім педагогам па вакале. І я баялася да яго падысці. І ён баяўся. Чамусьці мы абодва былі не ўпэўненыя: я - што гэта менавіта ён, а ён - што гэта я. Атрымалася вельмі пацешна".
На жаль, ці то дома, ці то ў дарозе Вера прастудзілася, але ўжо пачала актыўна лячыцца.
"Галоўнае, што я зразумела, гэта тое, што музыка - гэта крыху больш, чым здаецца, - кажа Вера. - Учора прыязджала Марыям Мерабава. Яна сказала вельмі важную рэч. Наш голас - гэта інструмент, для якога не прадаюцца струны ў ніводнай краме. Мяне зачапіла гэтая фраза, таму што я заўсёды пра гэта думала, але сказаць так я не магла. Галоўнае - выказаць усю душу песні. Вось гэта я вынесла для сябе".