Мясцовая прэса паведамляе пра магчымую наземную аперацыю. Sputnik звязаўся з беларускай, якая жыве ў Тэль-Авіўскай акрузе ў горадзе Халон. Кацярына працуе ў мясцовай бальніцы, дзяўчына пагадзілася расказаць некаторыя падрабязнасці.
- Кацярына, як тое, што адбываецца, дзейничае на звычайнае жыццё?
- Калі мы чуем сірэны, то павінны на працягу двух хвілін схавацца ў сховішча. Гэта можа быць абаронены пакой у кватэры. Ён адрозніваецца ад іншых патоўшчанымі сценамі, масіўнымі жалезнымі дзвярыма і аканіцамі. У больш старых дамах у падвалах прадугледжана ўладкаванае бамбасховішча для ўсяго будынка. Дзе няма ні таго, ні іншага, рэкамендуецца заставацца на лесвічных праёмах не на ніжніх і не на верхніх паверхах.
Вельмі шкада загінуўшых. Сёння паведамлялася пра шэсць ахвяра, у тым ліку пра пяцігадовае дзіця - ракета трапіла ў жалезныя аканіцы і прабіла абарону. Гэтым смерцям няма апраўдання.
Я ўпершыню тут сутыкнулася з такім маштабнымі абстрэламі. Пражываю ў Ізраілі пяць гадоў. Прыкладна два гады таму гучалі сірэны, ракеты ляцелі ў бок Тэль-Авіва, тады сітуацыю хутка ўзялі пад кантроль. Але больш чым за ракеты, ад якіх можна схавацца, мяне турбуе раскол грамадства. Абвастраюцца ўзаемаадносіны арабаў і яўрэяў, натоўп робіць самасуд над выпадковымі мінакамі. Вельмі страшна. Хочацца, каб людзі заставаліся людзьмі ў любой сітуацыі.
- Ці ёсць нейкія абмежаванні?
- У нас няма вулічных беспарадкаў, але гукі сірэн парушаюць звыклы рытм жыцця. Я, напрыклад, лішні раз не пакідаю кватэру, паколькі ведаю, што тут хутка магу апынуцца ў бяспечным пакоі.
Абмежаванняў не ўводзілі, тут больш-менш спакойна, чаго не скажаш пра іншыя гарады у цэнтры краіны. Напрыклад, у горадзе Лод (у 20 км паўднёва-ўсход ад Тэль-Авіва - Sputnik) сітуацыя выйшла з-пад кантролю паліцыі. Недалёка горад Бат-Ям (на ўзбярэжжы Міжземнага мора), дзе таксама здарыліся хваляванні.
- З Беларусі здаецца, што з кожным днём сітуацыя пагаршаецца. Ці адчуваецца нарастаючую напругу?
- Напружанне адчуваецца банальна з-за таго, што людзі не могуць выспацца. Нават у абароненым пакоі прачынаешся ад гукаў сірэн. Учора я была на працы, і тройчы за змену трэба было пакідаць кабінеты ці пакой адпачынку (уначы).
У першы дзень бамбаванняў цэнтра сірэны працавалі практычна нон-стоп - па 30-40 хвілін сядзелі ва ўмацаваных памяшканнях. Учора (размова адбылася познім вечарам 13 траўня - Sputnik) было тры гукавых абвесткі, сёння адна. Гэта значыць можна казаць, што снарады ў наш рэгіён ляцяць ўсё радзей. Але гэта тычыцца толькі цэнтра. Магу судзіць па навінах, што поўдзень бамбяць часцей, і жыццё там больш неспакойнае. Мы з нецярпеннем чакаем шчаслівай развязкі з мінімальнай колькасцю ахвяр.
- Пра што кажуць мясцовыя СМІ? Ці магчыма рэальная наземная ваенная аперацыя?
- Мясцовыя СМІ цалкам асвятляюць тое, што адбываецца ў розных пунктах краіны. Паведамляюць і пра лінчаванні мірнага насельніцтва. І ў апошні час сапраўды кажуць, што ёсць некалькі варыянтаў наземных аперацый. Але ці будуць да гэтага звяртацца - застаецца таямніцай. Усе мы хочам найменшай колькасці ахвяр, а наземнае сутыкненне багата сур'ёзнымі наступствамі.
- Не плануеце на час вярнуцца ў Беларусь, калі гэта магчыма?
- Нават калі я б хацела, то не змагла б. Зачыненыя аэрапорты, у тым ліку "Бэн Гурыён". У першы дзень рэйсы перанакіроўвалі на Кіпр, затым у Эйлат. Зараз я не ўпэўнена, што Ізраіль наогул прымае якія-небудзь самалёты.
Муж і дзіця знаходзяцца ў Беларусі. Яны вылецелі туды за тыдзень да пачатку абстрэлаў. І пакуль вярнуцца павінен толькі муж. Гэта не звязана з падзеямі, што адбываюцца, так было запланавана. Але я ў любым выпадку не хацела б, каб цяпер у Ізраілі знаходзіцца мой чатырохгадовы сын. Усё залежыць ад таго, як будзе развівацца сітуацыя.
Чытайце таксама: