Музыка душы: адкрылася фотавыстава да 90-годдзя Саюза кампазітараў Беларусі

Сярод манументальных інтэр’ераў Мастацкага музея ў невялікім і элегантным кафэ размясцілася незвычайная экспазіцыя – фотаработы, аб’яднаныя адной тэмай: музыка і музыканты. Атрымаўся своеасаблівы летапіс дзеянняў вялікіх музыкантаў Беларусі.

Вось Ігар Лучанок – зусім малады з чубком на галаве, гэта вецер раскудлаціў яго валасы. Побач кампазітар Эдуард Ханок. Знакавыя канцэрты, спевакі і спявачкі Вялікага тэатра Беларусі, а вось замёр дырыжор, зараз узмахне палачкай і грымне аркестр.

Застылае імгненне вечнасці тут, на сценах сціплай кавярынькі, гэтакага беларускага Манмартра, не па геаграфіі, а па колькасці людзей творчых, якія на гэтую выставу прыйшлі.

Аўтара фатаграфій выставы Анатоля Данілавіча Каляду прадстаўляў яго сын Эдуард. Пра свайго бацьку ён сказаў так: "Ён – фатограф і гэта яго жыццё. Цяпер людзі часцяком надаюць славесную значнасць сваёй прафесіі. Раней была простай сакратаркай, а зараз яна ж – офіс-менеджар. Бацька быў фатографам, ганарыўся гэтым, пражыў жыццё па-свойму і іншага лёсу не захацеў. І гэта знакава, што ў цэнтры Мінска ў Мастацкім музеі, у якім сабраны шэдэўры вялікіх мастакоў свету, адбылася гэтая, няхай сціплая, выстава Анатоля Каляды, майго бацькі".

Сын аўтара выставы аказаўся мадэльерам, кажуць, каб пашыць у яго касцюм стаяць у чарзе па паўгода. І як не паверыць у блізкасць душ, калі гэты паспяховы мужчына на пытанне аб сваёй прафесіі сказаў коратка: "Я – кравец!" Роўна таксама казаў і яго бацька: "Я – фатограф!"

Уладзімір Пракапцоў, старшыня Канфедэрацыі творчых саюзаў Беларусі, на адкрыцці выставы адзначыў, што на фатаграфіях – выявы залатога веку станаўлення сучаснага беларускага музычнага мастацтва.

Да таго ж, на думку Уладзіміра Пракапцова, гэта выстава паказальная тым, што тут мы ўбачылі сумесную работу творчых саюзаў, якія ўваходзяць у Канфедэрацыю.

Арганізаваў гэтую экспазіцыю Беларускі саюз фатографаў, намеснікам старшыні якога з’яўляецца Алена Дамброва. Яна сказала: "Што аб’ядноўвае фатографа і кампазітара? Мы заўсёды нябачна суправаджаем чалавека за кадрам, а таленты як зоркі запальваюцца раптоўна. І гэты момант трэба не ўпусціць".

"У 1969 годзе на Усесаюзным конкурсе савецкай песні атрымала першую прэмію балада "Памяць сэрца", якая прагучала там у выкананні Віктара Вуячыча. Музыку напісаў Ігар Лучанок. А бессмяротныя шлягеры "Песняроў", яны ўсе без выключэння наш здабытак. І вы бачыце на гэтай выставе, што фатографы паспяваюць за музыкантамі, захаваўшы тое самае імгненне, якое паміж мінулым і будучым. А фільм Валерыя Рубінчыка "Дзікае паляванне караля Стаха" паводле Караткевіча. Гэта ж шэдэўр! Музыку да карціны напісаў Яўген Глебаў, якога яшчэ пры жыцці называлі класікам", - адзначыла Дамброва.

А я следам за Аленай Віктараўнай успамінаю, як быў аслеплены яркай успышкай на музычным небасхіле па імені Эдуард Ханок. Малінаўкі пачуўшы галасок, мы ўспамінаем сваю маладосць і ўсміхаемся, а гэтая ўсмешка каштуе дорага! Цяпер кампазітар захапіўся навукай, вывучаючы хвалі творчасці як цалкам сабе фізічную з'яву. І гэта ўвекавечылі фатографы, сціплыя людзі з фотакамерамі ў руках, што берагуць найважнейшыя імгненні, з якіх і складзены свет.

Фатограф Юрый Іваноў у самым пачатку адкрыцця выставы распавёў гісторыю, як Анатоль Каляда здолеў пераканаць у далёкія 60-я гады тагачаснага дырэктара размясціць у сценах Мастацкага музея яго фотавыставу. Дырэктар заявіў, што фатографаў у сценах яго музея ніколі не будзе. І калі Анатоль пачаў разгортваць свае фатаграфіі памерам паўтара на два метры, той задаў толькі адно пытанне: "На які час вы намецілі адкрыццё выставы?"

Уладзімір Пракапцоў як генеральны дырэктар Мастацкага музея і як старшыня Канфедэрацыі творчых саюзаў рэспублікі падзякаваў Саюзу фатографаў за памяць пра Анатоля Каляду, і за летапіс жыцця знакамітых людзей рэспублікі, які яны стваралі і працягваюць ствараць.