Аркестр каля дома: як віншуюць ветэранаў у Беларусі

Многім ветэранам Вялікай Айчыннай ужо не пад сілу прымаць удзел ва ўрачыстых мерапрыемствах. Для іх арганізуюць святочныя міні-канцэрты проста каля пад’ездаў.

Падобны фармат віншаванняў выкарыстоўваюць ужо трэці год, але кожны раз як першы. Слёзы, абдымкі і, вядома, словы на дарогу ад галоўных герояў свята. Глядзіце, як гэта было ў адным з гомельскіх двароў.

На гадзінніку – 9:58. Каля пад’езда сабраліся школьнікі, вайскоўцы, улады, прадстаўнікі грамадскіх аб’яднанняў – ціхі двор ледзь умясціў усіх жадаючых. З вокнаў выглядаюць суседзі, усе чакаюць галоўнага гледача – 98-гадовага Пятра Пчалінцава. Роўна ў 10 ветэран выходзіць да гасцей у светлым касцюме, з медалямі на грудзях.

На вайне ён з 16 гадоў. У 41-м пад Масквой будаваў дзоты, а ў жніўні 1942-га быў прыняты на службу ў 73-і полк 16-й дывізіі войск НКУС па ахове чыгуначных збудаванняў. Спачатку суправаджаў цягнікі, пазней стаў прыёмшчыкам грузаў, а потым і дыспетчарам. Кажа, вайна па ім, у адрозненне ад шматлікіх таварышаў па службе, прайшлася не так жорстка, але кроў таксама прыйшлося праліць. Пасля вайны Пётр Ільіч застаўся на Беларускай магістралі і адпрацаваў там 54 гады.

У гонар ветэрана аркестр вайсковай часці 5525 выконвае "День Победы". Падпяваюць нават суседзі на балконах. Урачысты момант кранае да глыбіні душы.

Школьнікам Пётр Пчалінцаў кажа, на першы погляд, простыя, але важныя словы: старанна вучыцца, сумленна працаваць на карысць краіны, а галоўнае – берагчы мір, таму што няма нічога больш каштоўнага на гэтым свеце.

Сёння ў Гомелі пражываюць 37 удзельнікаў і 8 інвалідаў Вялікай Айчыннай вайны, 10 блакаднікаў Ленінграда, больш за 40 працаўнікоў тылу. Кожнага напярэдадні Дня Перамогі чакаюць падарункі і знакі ўвагі.