Мінск стаў дзевятым горадам-героем у СССР, ён чакаў сваёй зоркі роўна 30 гадоў. 26 чэрвеня 1974 года быў падпісаны ўказ Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР аб прысваенні Мінску звання Горад-герой.
На кадрах архіўнай хронікі – урачысты мітынг у Мінску, які быў прысвечаны прысваенню гораду звання героя. На плошчы Леніна, перад Домам урада ў першых шэрагах стаяць ветэраны вайны – яшчэ зусім не старыя моцныя людзі, з баявымі ордэнамі.
Перад прысутнымі на плошчы пад праліўным дажджом выступае першы сакратар ЦК кампартыі БССР Пётр Машэраў. Тое, што Мінск усё ж такі атрымаў гэтае званне, – яго заслуга. Многія гады пытанне аб прысваенні Мінску звання Горада-героя заставалася падвешаным у паветры. Першыя званні герояў горада СССР – Ленінград, Сталінград, Севастопаль і Адэса – атрымалі яшчэ ў 1945 годзе.
Мінску, у цэнтры якога пасля вызвалення, што адбылося 3 ліпеня 1944 года ў ходзе Мінскай наступальнай аперацыі як ключавога этапу Беларускай стратэгічнай аперацыі "Баграціён", было не больш за 70 цэлых будынкаў, гэтага звання прыйшлося чакаць доўга. У афіцыйнай ваеннай гістарыяграфіі былі пытанні да мінскага падполля, якое дзейнічала ў горадзе ў гады вайны. Мінскія падпольшчыкі афіцыйна былі прызнаны героямі супраціўлення толькі ў канцы 50-х гадоў мінулага стагоддзя. Да гэтага стаўленне да іх дзейнасці было неадназначнае, таму і пытанне з прысваеннем звання Мінску рэспубліканскія ўлады не спяшаліся ўзнімаць.
Калі Пётр Машэраў стаў першым сакратаром ЦК кампартыі БССР, ён зноў узняў пытанне аб прысваенні Мінску ганаровага звання. І вось у 1974 годзе горад стаў героем. Выступаючы на ўрачыстым мітынгу перад ветэранамі і жыхарамі Мінска, Пётр Машэраў адзначыў, што "зорка Героя на сцягу Мінска – гэта і ваша зорка".
Хочаце яшчэ больш актуальных і цікавых навін – падпісвайцеся на Telegram-канал Sputnik Беларусь, чытайце нас у Дзэн, а таксама сачыце за намі ў сацсетках "Одноклассники" і "ВКонтакте"