У 1974 годзе 28-гадовы Міхалкоў зняў свой першы фільм "Свой среди чужих, чужой среди своих". Знакамітую музыку да стужкі напісаў Эдуард Арцем’еў – кампазітар амаль усіх фільмаў Міхалкова.
У гэтай стужцы ён прадугледзеў ролю і для сябе. Ролю верхавода банды Брылова – абаяльнага нягодніка – Міхалкоў стварыў па заходнім узоры італьянскіх вестэрнаў.
Другім фільмам маладога Міхалкова стала меладрама "Раба любви". Гэты фільм пачынаў здымаць Рустам Хамдамаў, але быў адхілены. Міхалкоў перарабіў сцэнарый "пад сябе".
Алена Салавей у ролі Вольгі Вазнясенскай у фільме "Раба любви", сюжэт якога натхнёны лёсам актрысы Веры Халоднай.
Фільм рэжысёра "Неоконченная пьеса для механического пианино" – гімн рускай інтэлігенцыі і адна з лепшых экранізацый Чэхава. Стужка выйшла ў міжнародны пракат і атрымала ўзнагароды некалькіх заходніх кінафестываляў, але найбольш яе палюбілі ў Італіі.
У 1979-м Мікіта Міхалкоў працаваў на здымках фільма "Несколько дней из жизни Обломова". Сюжэт фільма мае адрозненні ад сюжэту кнігі.
У стужцы "Несколько дней из жизни Обломова" паводле аповесці Івана Ганчарова галоўныя ролі сыгралі Юрый Багатыроў, Алена Салавей і Алег Табакоў.
Людміла Гурчанка і Станіслаў Любшын у фільме Міхалкова "Пять вечеров" паводле аднайменнай п’есы Аляксандра Валодзіна аб сустрэчы мужчыны і жанчыны пасля шматгадовай разлукі, выкліканай вайной.
Рэжысёр Мікіта Міхалкоў на здымках фільма "Родня", 1981 год.
Сцэнарый "Родни" напісаў Віктар Меражко спецыяльна для актрысы Ноны Мардзюковай.
Трагікамічная гісторыя пра вясковую жанчыну, якая прыехала ў горад наведаць дачку і ўнучку, стала адной з лепшых работ рэжысёра.
Рэжысёр Мікіта Міхалкоў на здымках савецка-італьянскага мастацкага фільма "Очи черные" паводле твораў Антона Чэхава ў 1987 годзе.
Выканаўцам галоўнай мужчынскай ролі ў гэтай стужцы стаў італьянскі акцёр Марчэла Мастраяні. Справа – выканаўца галоўнай жаночай ролі Алена Сафонава.
Мастраяні за гэтую ролю атрымаў прыз Канскага кінафестывалю і намінацыю на "Оскар".
"Урга — территория любви" – сумесны савецка-французскі кінафільм 1991 года рэжысёра Мікіты Міхалкова – стаў уладальнікам галоўнага прыза Венецыянскага кінафестывалю. Прытча распавядае гісторыю з жыцця маладой мангольскай пары, якая жыве ў стэпе Унутранай Манголіі.
Алег Меньшыкаў у фільме "Утомленные солнцем" (1994). Карціна расказвае пра пачатак масавых палітычных рэпрэсій у СССР.
Ролі камдыва Котава і яго дачкі ў фільме "Утомленные солнцем" Міхалкоў пісаў для сябе і дачкі Надзеі.
Расійска-французская стужка атрымала "Оскар" за "Лепшы фільм на замежнай мове" і другі прыз Канскага фестывалю. Міхалкоў не хаваў, што ехаў у Каны за галоўным прызам, таму перамога Квенціна Таранціна з "Крымінальным чытвом" яго моцна пакрыўдзіла.
Гісторыя "Утомленных солнцем" не скончылася з атрыманнем прэміі "Оскар" і прызнання гледачоў па абодва бакі акіяна. Мікіта Міхалкоў зняў яшчэ два працягі, аднак паўтарыць трыумф першай часткі не ўдалося.
У фільме "Сибирский цирюльник" (1998), дзе Мікіта Міхалкоў выканаў ролю Аляксандра III, рэжысёр адчувае настальгію па царскай Расіі.
Гэта самы дарагі расійскі фільм 90-х і першая спроба зрабіць сапраўдны вялікі блокбастар, пра што сведчыць слоган фільма "Ён рускі. Гэта шмат што тлумачыць".
Стужка была ўдастоена Дзяржаўнай прэміі Расійскай Федэрацыі.
У фільме "Сибирский цирюльник" сыгралі Джулія Орманд, Алег Меньшыкаў, Рычард Харыс, Аляксей Пятрэнка.
У 2007 годзе Мікіта Міхалкоў скончыў здымкі фільма "12" – рэмейк карціны Сідні Люмета "Дванаццаць разгневаных мужчын". Гэтая стужка была ўдастоена спецыяльнага прыза Венецыянскага фестывалю.
Пазней Міхалкоў паставіў спектакль паводле фільма "12" на сцэне Вялікага тэатра ў рамках творчага вечара да свайго 75-годдзя.
У тым жа годзе прайшоў паўторны паказ фільма "Сибирский цирюльник".
У 2018 годзе Міхалковым былі анансаваны здымкі фільма "Шоколадный револьвер", аднак яны неаднаразова пераносіліся. У 2020 годзе рэжысёр паведаміў, што сцэнарый фільма патрабуе перапрацоўкі ў сувязі з увядзеннем у дзеянне новых правіл Амерыканскай кінаакадэміі. Вытворчасць карціны адкладзена на нявызначаны тэрмін.