Важнае месца ў яго творчасці заняла гісторыя блакаднага Ленінграда. Кнігу пра лёс горада ў гады вайны Данііл Гранін напісаў у суаўтарстве з выдатным беларускім пісьменнікам Алесем Адамовічам. Карэспандэнт Sputnik пагутарыў пра гісторыю напісання шэдэўра з дырэктарам Інстытута літаратуразнаўства імя Янкі Купалы, доктарам філалагічных навук Іванам Саверчанкам.
Паводле яго слоў, "Блакадная кніга" гэта вельмі праўдзівы твор. Напэўна, найбольш удалая кніга і для Адамовіча, і для Граніна.
"У гэтай кнізе расказана новая праўда пра вайну. Мабыць, менавіта з гэтай кнігі пачалося разуменне маштабу і глыбіні трагедыі вайны. Гэта дакументальна-мастацкае асэнсаванне трагедыі савецкага народа", — адзначыў дырэктар Інстытута.
Ён звярнуў увагу, што ў Беларусі даўно распрацоўвалася тэма вайны. Так атрымалася, што "Блакадная кніга" скаланула чытачоў і стала несумнеўным укладам у літаратуру і культуру.
Іван Саверчанка лічыць, што "Алесь Адамовіч і Данііл Гранін без усялякіх інструкцый і пратакольных указанняў дзейнічалі па загадзе свайго сэрца. Унутраны голас аб'ядноўваў іх, і яны тварылі разам".
Ён таксама згадаў выступленне Адамовіча на вучоным савеце ў Інстытуце. Ініцыятыва напісання кнігі зыходзіла менавіта ад Адамовіча, і ён угаворваў Граніна яе напісаць.
"Я памятаю, што чытаў у Граніна, якой нечаканай для яго была гэтая прапанова. Таму што, нягледзячы на тое, што мы жылі тады ў адной дзяржаве, у літаратур былі розныя традыцыі. Мабыць, толькі аўтары маглі б расказаць, як ім удалося дамовіцца", — упэўнены Іван Саверчанка.
Па словах беларускага літаратуразнаўцы, Алесь Адамовіч быў больш пагружаны ў гэтую тэматыку, у дакументалістыку і такую эстэтыку. Такі тып літаратуры быў яму бліжэй, і ў Адамовіча быў да таго часу ўжо адпаведны вопыт. Ён бачыў трагедыю Хатыні і гарэў гэтай тэмай. Было разуменне таго, што гэта агульная трагедыя і гэтую тэматыку трэба пашыраць.
"Данііл Гранін казаў, што ён унутрана доўга супраціўляўся прапанове Адамовіча, але калі яны ўжо пачалі працаваць над велізарным масівам матэрыялаў, ён ужо не ўяўляў, як ён мог супраціўляцца", — распавёў доктар філалагічных навук.
"Блакадная кніга" была наватарскай для свайго часу. Перамога ў Вялікай Айчыннай вайне стала подзвігам усяго савецкага народа. Людзей скаланула, што ў адной кнізе згадваўся той маштаб здарыўшайся трагедыі, яе ахвяры. Яна пераглядала прыняты позірк на вайну на новай дакументальнай факталагічнай аснове.
Іван Саверчанка лічыць, што кніга стала "сплавам інтэлекту Алеся Адамовіча і Данііла Граніна, тое, што яны падрыхтавалі, уражвае і сёння. "Блакадная кніга" — гэта праўдзівыя галасы людзей, якія перажылі ўсе жахі фашызму. Кніга з часам не губляе сваёй актуальнасці".
Па яго перакананні, Алесь Адамовіч і Данііл Гранін былі духоўна і творча блізкімі людзьмі. У іх не было апломбу, а толькі разуменне сэнсу і прызначэння літаратуры, якая павінна быць накіравана на паляпшэнне жыцця людзей. Сыход Граніна стаў вялікай стратай і для рускай, і для беларускай літаратуры, нават у маштабе еўрапейскай і сусветнай культуры. Пісьменнік памёр, але яго творчасць будзе жыць і выконваць сваю місію.
