Знакаміты акцёр, рэжысёр і сцэнарыст, народны артыст РСФСР Сяргей Ніканенка ўспамінае, як пасля заканчэння ВДІКа трапіў у Тэатр-студыю кінаакцёра і жыў, як і шмат хто ў пачатку 60-х, у маскоўскай камунальнай кватэры. З суседзямі першапачаткова адносіны былі нацягнутыя — пасля 23:00 асоба не пашумець, святло выключай, дзвярамі не пляскай. Але неяк папрасіўся пераначаваць адзін малады студэнт.
"Пасяліўся Мікіта Міхалкоў. Музыка зараз магла гучаць да пяці раніцы. Што гэта за чалавек — я не ведаю, ён у сябе ўмее улюбляць у дзве-тры секунды. Яму ўсё выбачалі, і больш за тое: адзін сусед яму капусты свежай прапануе, суседка — рыбкі. Мне так ні разу! Калі пасяліўся Мікіта, раптам мае 13,9 квадратных метра ператварыліся ў філіял Шчукінскай вучэльні. Рана раніцай прыходзілі Валодзя Качан і Ніна Русланава рэпеціравала Хэмінгуэя, Лёня Філатаў прыходзіў з імі. Захадзілі Таня Сідарэнка, Андрэй Міронаў, Валодзя Высоцкі… Усе прыходзілі, гэта была нармальная з'ява ў 60-я гады. А я не разумеў, якім багаццем я валодаю", — успамінае Ніканенка.
Нядаўні творчы візіт Сяргея Ніканенкі ў Мінск з літаратурна-музычнай кампазіцыяй "Бессмяротны полк" быў арганізаваны пры падтрымцы федэральнага агенцтва "Рассупрацоўніцтва" і культурна-дзелавога цэнтра "Дом Масквы" ў Мінску.
Фрагмент гутаркі з Сяргеем Ніканенкам слухайце ў аўдыёзапісы радыё Sputnik Беларусь.
