Самі лезуць у кадр: ручныя вавёркі ў гомельскім парку – фота

Некалькі гадоў таму гомельскі парк імя А.В.Луначарскага быў адзіным у Беларусі, дзе жылі штатныя вавёркі. Сёння "пухнатая славутасць" на балансе палацава-паркавага ансамбля не значыцца, таму і падлічыць звяркоў праблематычна.

Узімку да выпешчаных гарадскіх вавёрак наведваюцца ў госці дзікія з іншага берага Сожа, тым самым павялічваючы агульную колькасць.

Адрозніць дзікіх ад гарадскіх нескладана, тыя, што ахвотна ідуць на кантакт, і ёсць гаспадары парку. За доўгія гады суседства з чалавекам рыжыя сталі амаль ручныя. Давяраюць больш дзецям: не толькі ядуць з рук, але і даюць сябе гладзіць.

Вавёркі пазіруюць на працягу ўсяго дня, толькі не ўсе фатографы адразу заўважаюць рыжую фотамадэль. Які кадр атрымаўся б, калі б людзі валодалі здольнасцю бачыць праз дрэвы.

Раніцай мясцовых вавёрак бадзёрыць пах кавы. У якасці падзякі, рыжыя ахвотна пазіруюць на смартфон.

Персанал цэнтральнага парку настолькі прывык да звяркоў, што нават не рэагуе, і дарма.

Свой суровы нораў гомельскія вавёркі рэгулярна дэманструюць у баях з птушкамі.

Прадмет спрэчкі – ежа.

Па ўсім парку на дрэвах замацаваны спецыяльныя кармушкі для вавёрак. Уваходы ў іх зроблены такім чынам, каб корм не расцягнулі птушкі. І тым не менш, галубы, вароны і вераб’і рэгулярна спусташаюць вавёркіну правізію.

Вавёркі сілкуюцца не толькі тым, што прыносяць людзі, але і здабываюць корм сабе самі.

У парку шмат каштанаў, іх плады вавёркі ахвотна запасаюць на зіму. Але сапраўдны далікатэс для рыжых насельнікаў – арэх манчжурскі, радзіма якога Прыморскі і Хабараўскі край, а таксама Паўночна-Усходні Кітай. Мясцовым вавёркам па зубах адразу пяць арэхаў з адной галінкі.

Задаволеная вавёрка, якая назапасілася манчжурскім арэхам на ўсю зіму, выглядае прыкладна так.

Спрытныя звяркі здабычу выносяць хутка, бліснуўшы раскошным хвастом.

Калі зберацеся да вавёрак, то абавязкова захапіце з сабой гасцінец. У парку вісяць аб’явы, чым можна, а чым нельга іх карміць.

Вавёркам можна: семкі сланечніка (не смажаныя), арэхі (грэцкія, кедравыя, фундук), сухафрукты, свежая садавіна і гародніна.

Вавёркам нельга: міндаль, салёныя семкі і арэхі, розныя прысмакі, хлеб.

Добра арыентавацца на мясцовасці і знаходзіць свае схованкі вавёркам дазваляе развітая прасторавая памяць.

Рыжы кажушок улетку дапамагае добра маскіравацца нават у кветках.

Гомельскія вавёркі настолькі разумныя, што колер расліннасці выбіраюць у тон свайму меху – аранжавы.

Турысты і мясцовыя адзначаюць добрую форму вавёрак. Яркая бліскучая поўсць, пругкае цела, актыўнасць – усё кажа аб тым, што звяркі здаровыя і задаволеныя жыццём у парку.

Аб папулярнасці мясцовых рудых насельнікаў парка мараць галубы, каб патрапіць у кадр, птушкі гатовы капіраваць позы вавёрак.

Уважлівыя гараджане адзначылі, што сёлета вавёрак стала больш. Усё часцей іх можна ўбачыць на тратуарных дарожках, без асцярогі спускаюцца рыжыя на лаўкі, некаторыя прымудраюцца "адціснуць" транспарт у веласіпедыстаў, залазяць на сядзенне і багажнік.

У Гомелі вавёрак можна ўбачыць яшчэ ў парку "Фестывальны". Праўда, там іх спакой часта парушаюць прахожыя з сабакамі. Улады абяцалі ўсталяваць таблічкі з напамінам, што вавёркі жывуць у парку на законных падставах, а выгул сабак тут забаронены.

У цэнтральным парку горада гэтых правіл прытрымліваюцца. Вельмі рэдка можна ўбачыць уладальнікаў сабак дэкаратыўных парод. Але вавёркі настолькі бясстрашныя, што не баяцца нават іх, а Памеранскага шпіца наогул прымаюць за сабрата.