Відэа

Муж працавіты, але не айцішнік: у Гомелі прайшла этна-вечарына з варажбой

Падпісацца
Госці ўспомнілі, як варажылі на Гомельшчыне нашы продкі, паспрабавалі куццю і станцавалі польку-матылька.
Містычныя старабеларускія рытуалы супрацоўнікі гомельскага філіяла Веткаўскага музея стараабрадніцтва і беларускіх традыцый імя Ф.Шклярава збіраюць падчас сваіх экспедыцый. Нядаўна вярнуліся з Буда-Кашалёўскага раёна, дзе 81-гадовая Марыя Кажэўнікава расказала, як варажылі ў часы яе дзяцінства.
"У лазню хадзілі незамужнія дзяўчыны, бралі там лазневыя камяні і ішлі да студні, каб ніхто не бачыў. Калі камень упаў і вада спакойная, то і будучы муж будзе памяркоўны, калі завіравала, то з характарам. Сама асабіста бачыла, як у адной студні вада паводзіла сябе па-рознаму", - распавяла жанчына.
Па словах сельскай жыхаркі, у тыя часы і куццю рыхтавалі тры разы: перад Калядамі, Шчадрацом і Вадохрышчам. Святочную страву ў гаспадынь пад покрывам ночы запазычалі дзяўчаты і клалі пад падушку, запрашаючы суджанага пакаштаваць кашу.
На вечарынцы ў філіяле Веткаўскага музея незамужнім дзяўчатам прапанавалі паваражыць на саломе. Наўгад тыя выцягвалі саломінку, а потым удакладнялі статус будучага жаніха старым правераным спосабам.
"Глядзі, якая саломка кучаравая, будзе мужык у цябе з прыгожай шавялюрай. Выцягвай з-пад сена, што намацаеш. Пальчатка – значыць рукасты будзе, працавіты", - праводзіць старадаўні рытуал дырэктар музея Пётр Цалко.
"Не айцішнік!", - расчаравана ўздыхае дзяўчына.
Старэйшая жанчына просіць нагадаць ёй добрага дзеда. Са словамі, што жыццё будзе з ім салодкім, дастае шакаладку і задаволена вяртаецца на месца.
У гэты час падаспела кампанія дзяўчат з просьбай уладкаваць нарэшце і іх, ды знайсці нармальных мужчын. Пашамацеўшы саломай, адна з іх выцягвае колас са збожжам.

"О, чакай адразу папаўненне з мужам будучым", - кажа загадчыца гомельскага філіяла Веткаўскага музея Наталля Кадзетава і запрашае ўдакладніць будучы статус на вуліцы шляхам варажбы на плоце.

З разбегу дзяўчыны рынуліся да плота, абхапляючы яго абедзвюма рукамі. Хто налічыў парныя, той хутка замуж, хто ж няцотныя абхапіў, тая яшчэ ў дзеўках пабудзе.
Пасля таго, як усе жадаючыя пазналі свой лёс, госці пусціліся ў скокі пад гукі гармоніка. На інструменце іграў старшы ўчастковы інспектар маёр Віктар Шыпкоў – з гармонікам ручной працы ён не расстаецца вось ужо дзесяць гадоў. Бацька пяцярых дзяцей – асоба рознабаковая, яшчэ паспявае рабіць рэквізіт для музея і шыць касцюмы сваім дзяўчынкам.
Яму падыгрываў прафесійны музыкант Святаслаў Аўдонін. Сёння ў яго рэпертуары полька-матылёк, кракавяк, падыспань, але для сваіх у вузкім коле можа на балалайцы згуляць і "Нірвану" з "Металікай".
>>> Хочаце яшчэ больш актуальных і цікавых навін – падпісвайцеся на Telegram-канал Sputnik Беларусь
Таксама на Sputnik:
Агатуха-рагатуха, або Сакрэты "Куццявой вячэры"
"Шчодрык" у Пагосце: дзе каза рогам, там жыта стогам
Калядныя спевы: "Я каза-страказа, паўбока луплена, за тры грошы куплена..."
Стужка навiн
0