Сожженная техника ВСУ - Sputnik Беларусь, 1920
Дарогамі Данбаса: рэпартажы ад першай асобы

"Мама, я не магу ўстаць": гісторыя жыхаркі Горлаўкі і яе сына – відэа

Падпісацца
Эксклюзіў
Падчас камандзіроўкі ў ДНР карэспандэнт Sputnik пазнаёміўся з жыхаркай Горлаўкі Вікторыяй і яе сынам Янам, іх гісторыя нярэдкая для Данбаса за 9 гадоў канфлікту, але гэта не робіць яе менш трагічнай. Адкрытае апавяданне аб жыцці пад абстрэламі глядзіце на відэа.
Сын Вікторыі Ян – хлопчык таварыскі і кампанейскі, але яго жыццё кардынальна змяніла атрыманая 9 гадоў таму траўма. Пасля аднаго з наймацнейшых абстрэлаў УСУ дзіця раптам перастала адчуваць ногі, з таго часу яно не ходзіць. Урачы так і не змаглі дыягнаставаць дакладную прычыну.
"Выбух быў такі, што ў нас шкло павылятала… Ян прысеў, і я бачу па міміцы, што дзіця крычыць, але яно не вымавіла гукаў наогул ніякіх. Яно спалохалася. Я яго супакоіла, але потым ён сказаў: "Мама, я не магу устаць". І так атрымалася, што вось 9 гадоў мы б’ёмся і б'ёмся, а дзіця на інваліднай калясцы", - расказвае Вікторыя.
Па прафесіі Вікторыя – педагог-дэфектолаг, сына Яна жанчына выхоўвае адна, назапасіць грошай на інвалідную каляску для дзіцяці на яе зарплату, ды яшчэ і ва ўмовах узброенага канфлікту, удалося далёка не адразу. Чым маглі, дапамаглі валанцёры.
"Нядаўна быў выпадак. У Яна разбалеўся зуб. І проста без каляскі па стаматалогіі яго з кабінета ў кабінет насіць – гэта вельмі цяжка. Тым больш ён вельмі шмат важыць. Бо ён сядзіць, ён не рухаецца, і ён набраў вагу. Вельмі вялікі. І дыеты ўжо проста не дапамагаюць", - распавядае Вікторыя.
Ян мае патрэбу ў медыцынскай дапамозе, і ці зможа хлопчык калі-небудзь устаць на ногі, зараз не прагназіруе ніхто. Пасля набыцця лёгкай каляскі на электрапрывадзе сям’і стала лягчэй, але ўсіх праблем гэта не вырашыла. Да таго ж, абстрэлы і выбухі ў горадзе не спыняюцца ўжо 9 гадоў.
"Хаваемся пры абстрэлах мы як заўсёды ў калідор, таму што там дзве нясучыя сцяны і шкла няма. А бытавыя цяжкасці… Цяпер вайна. Таму вады няма, святло, калі ёсць, калі няма, гэта значыць вельмі цяжка", - расказвае субяседніца Sputnik.
Вікторыя вельмі любіць сына, Ян – позняе дзіця, яго з’яўлення на свет жанчына чакала доўга. Гаворыць маці пра Яна з дрыжаннем у голасе і прызнае – для свайго дзіцяці зробіць усё магчымае, толькі б у яе заставалася надзея.
>>> Хочаце яшчэ больш актуальных і цікавых навін – падпісвайцеся на Telegram-канал Sputnik Беларусь
Таксама на Sputnik:
З’ехаць нельга застацца: гісторыі жыцця і болю людзей Данбаса
Спаленая тэхніка УСУ па дарозе ў Крамянную – фота
Карэспандэнт Sputnik распавёў аб паездцы ў Данбас
Стужка навiн
0