Амаль маці: як дырэктар заапарка ў Віцебску выхоўвае двух мядзведзяў
© Sputnik / Павел Вур
Падпісацца
Эксклюзіў
Паўтара года таму ў Віцебскім заапарку з’явіліся медзведзяняты Глаша і Дуняша. Тады мішкі былі памерам з ката, лезлі да людзей на рукі і аблізвалі ўсіх, хто падыходзіў іх гладзіць. Як змяніліся малышкі і ці можна іх прылашчыць зараз, чытайце ў рэпартажы Sputnik.
Знайдышы
У сакавіку 2022 года ў Віцебскі заапарк леснікі прывезлі дзвюх дзяўчынак-медзведзянят, чыя маці, спалохаўшыся шуму ад высечкі дрэў, збегла. У заапарку малых пакінулі і назвалі Глашай і Дуняшай.
Так выглядалі малышкі Глаша і Дуняша паўтара года таму, калі іх знайшлі леснікі
Медзведзяняты адразу ж прыцягнулі ўвагу гараджан, якія пачалі хадзіць у заапарк, каб паглядзець на навасёлаў і прылашчыць іх. Увага была настолькі вялікая, што з часам прыйшлося нават крыху абмежаваць наведванне малых, паколькі тыя моцна стамляліся.
З самага пачатку, некалькі сутак напралёт, ад іх амаль не адыходзіла дырэктар заапарка Ірына Арлова, якую малышкі сталі ўспрымаць як сваю другую маці. Акрамя таго, з першага ж дня перад заапаркам востра паўстала пытанне аб будаўніцтве прасторнай вальеры для двух мядзведзяў, якія хутка растуць. Заапарк хутка пачаў шукаць грошы і спонсараў.
Новая вальера
Падставай наведаць мядзведзяў праз паўтара года стала навіна аб тым, што прасторная вальера плошчай 100 квадратных метраў нарэшце пабудавана. У новым жыллі для жывёл ёсць усё неабходнае: дзве бярлогі, басейн, арэлі, пакрышкі з крэсламі – любімыя цацкі мядзведзяў. Як адзначыла Ірына Арлова, па норме для двух мядзведзяў дастаткова вальеры плошчай 60 квадратных метраў.
Будавалі жыллё для Глашы і Дуняшы "ўсім светам": у працэсе ўдзельнічалі і гараджане, і прадпрымальнікі, і розныя арганізацыі. Агароджа вальеры важыць каля 10 тон, прычым, манціравалі яе з прутоў на месцы, у заапарку. Падлога ў вальеры бетонная, паколькі нават асфальт мядзведзі лёгка раздзіраюць.
© Sputnik / Павел Вур
Для поўнага завяршэння карціны вакол вальера засталося ўзвесці агароджу для наведвальнікаў, паколькі Глаша і Дуняша ўжо даўно не тыя мілыя пухнатыя камячкі, з якімі няньчыліся гараджане.
Ужо не малышкі
Праз паўтара года пасля з’яўлення ў заапарку малышкі сталі стокілаграмовымі небяспечнымі падлеткамі. Таму ў вальеру да іх заходзіць толькі дырэктар, якую мядзведзі слухаюцца і любяць.
Мядзведзіцы ў заапарку Віцебска – ужо стокілаграмовыя падлеткі
© Sputnik / Павел Вур
"Ці баюся я заходзіць да іх у вальеру? Вядома, баюся, бо мядзведзі – небяспечныя драпежнікі, якіх немагчыма цалкам прыручыць. Яны хутка сталеюць, праз год-паўтара дзяўчынкі стануць дарослымі мядзведзіцамі пад чвэрць тоны вагой кожная. Але і зараз, калі штосьці пойдзе не так, я з імі не зладжу. Я ўжо бачыла, як яны праяўляюць агрэсію да чужых людзей", - заўважыла Ірына Арлова.
Гэтыя вочы насупраць...
© Sputnik / Павел Вур
Пры гэтым субяседніца дадала, што з мядзведзямі сілай не справіцца, з імі трэба дамаўляцца.
"Аднойчы наведвальніца спытала, ці ёсць у мяне хоць нейкі сродак абароны, напрыклад, электрашокер. Ну які электрашокер?! Калі я паспрабую іх ударыць шокерам, яны ўспрымуць гэта як нападзенне, таму толькі размова", - падкрэсліла дырэктар.
Але, нягледзячы на ўсе асцярогі, мядзведзяў трэба выводзіць гуляць і нават разнімаць, калі сёстры раптам пачынаюць сварыцца: пакуль што вакол вальеры не пабудавалі агароджу для наведвальнікаў, яны гуляюць усяго па некалькі гадзін у дзень, астатні ж час сядзяць у бярлогах. Але пасля заканчэння будаўніцтва Глаша і Дуняша змогуць свабодна хадзіць па вальеры, і тады адпадзе неабходнасць туды заходзіць.
© Sputnik / Павел Вур
"У нас ёсць абавязковая прагулка за паўгадзіны да закрыцця заапарка, каб людзі прывыклі да мядзведзяў, і дзяўчынкі змаглі лепш сацыялізавацца, акрамя таго, мы заўсёды чытаем невялікія лекцыі наведвальнікам аб небяспецы мядзведзяў", - паведаміла дырэктар заапарка.
Мішка, дай лапу
Шчыра кажучы, гледзячы на тое, як мядзведзі падаюць лапу дырэктару заапарка, становяцца на заднія лапы, цалуюцца і ўвогуле беспярэчна яе слухаюцца, усе асцярогі здаюцца перабольшанымі. Але Ірына Арлова падкрэслівае: мядзведзі не толькі небяспечныя, але і вельмі разумныя драпежнікі, якія будуць лашчыцца, абдымацца з табой, але імгненна накінуцца, калі іх нешта насцярожыць.
Мядзведзі – драпежнікі вельмі разумныя і небяспечныя, хоць у зносінах з дырэктарам заапарка – вельмі прыязныя
© Sputnik / Павел Вур
Дарэчы, падаваць лапу і выконваць каманды Глаша з Дуняшай навучыліся самі, у працэсе гульні. Гаворачы аб інтэлекце бурых мішак, Ірына Арлова расказала, што нярэдка калі мядзведзі бачаць пастку з прынадай, кідаюць туды камень, а калі пастка зашчоўкнецца, спакойна забіраюць ежу.
Акрамя таго, у мядзведзяў выдатная памяць: выявіўшы паляну з ягадамі, яны на наступны год абавязкова прыйдуць туды зноў. Запамінаюць касалапыя і людзей: быў выпадак, калі аднаго з працаўнікоў заапарка падмяняў іншы чалавек, мядзведзіцы адразу гэта адчулі і сталі выяўляць агрэсію ў адносінах да навічка.
"Кормім мядзведзяў, пакуль яны не насыцяцца: на сняданак даём малочную кашу, садавіну, агародніну, а на абед, да прыкладу, вараную ялавічыну з кашай. Цяпер дзяўчынкі нагульваюць тлушч перад спячкай, вельмі спадзяемся, што да зімы яны заснуць, а не стануць мядзведзямі-бадзягамі. Распарадак дня мядзведзіцы вызначылі сабе самі, па сваіх біялагічных гадзінах, мы толькі стараемся яго выконваць", - адзначыла дырэктар заапарка.
© Sputnik / Павел Вур
Субяседніца Sputnik распавяла, што жывёлы ў заапарках, пры ўмове, што іх добра даглядаюць, жывуць нашмат даўжэй, чым у дзікай прыродзе. Напрыклад, некаторы час таму ў заапарку памёр стары мядзведзь, якому было 29 гадоў, а ў лесе, па словах Арловай, ён змог бы пражыць максімум гадоў 15. Таму наперадзе ў Дуняшы і Глашы – доўгае і, як спадзяюцца віцябчане, шчаслівае жыццё.
>>> Хочаце яшчэ больш актуальных і цікавых навін – падпісвайцеся на Telegram-канал Sputnik Беларусь, чытайце нас у Дзэн, а таксама сачыце за намі ў сацсетках "Одноклассники" і "ВКонтакте"
Таксама на Sputnik:
Новую рэдакцыю Чырвонай кнігі рыхтуюць у Беларусі
Новы дом для белага мядзведзя – фота
Умка, Чарныш і зімовая спячка: "мядзведжы" рэпартаж з Бярэзінскага запаведніка
