З цёплай Беларусі – у Сібір: гамяльчанін паехаў вучыцца за 4 тысячы кіламетраў
© Sputnik / Василий Малашенков
Падпісацца
Эксклюзіў
Рэгіёны за Уралам звычайна асацыіруюцца з тайгой і цяжкімі, хоць і прыбытковымі, заробкамі, але там можна атрымаць якасную адукацыю і нават займацца навукай.
Льготная праграма паступлення ў расійскія ВНУ для замежнікаў працуе больш за 20 гадоў. Карыстаецца ёй і моладзь з Беларусі, але яшчэ ніколі нага беларускага абітурыента не ступала на зямлю далёкага горада Кемерава.
Часцей за ўсё абітурыенты выбіраюць для паступлення буйныя гарады бліжэй – Маскву ці Санкт-Пецярбург. Далёка не кожны вырашыцца з’ехаць амаль за 4,5 тысячы кіламетраў ад роднага дому.
Кемерава вядома як галоўны горад вугальнага рэгіёна Кузбас, па насельніцтве і плошчы яно прыкладна супастаўна з Гомелем.
Цікава, што менавіта выхадзец з Гомеля – Іван Ярохаў – стаў першым беларусам, які прыехаў вучыцца ў Кемерава па квоце. Ён ахвотна пагадзіўся расказаць карэспандэнту Sputnik аб сваіх уражаннях.
Іван у сваёй новай alma mater
© Sputnik / Василий Малашенков
Адлегласць не спалохала
У гэтым годзе Іван паступіў у ардынатуру Медінстытута Кемераўскага дзяржуніверсітэта на хірургічную стаматалогію. Вопыт вучобы ў Расіі ў яго ўжо ёсць: у 2024-м хлопец скончыў Смаленскі дзяржаўны медыцынскі ўніверсітэт.
"Мяне адлегласць абсалютна не спалохала. Гэта як выклік самому сабе… Ведаючы ўсе плюсы квотнай праграмы, а яшчэ крыху паверыўшы ў лёс, вырашыў паехаць за 4 тысячы кіламетраў сюды вучыцца", - прызнаўся Іван карэспандэнту Sputnik.
Так выглядае цэнтр горада. Насуперак распаўсюджанай памылковай думцы – мядзведзяў тут няма
© Sputnik / Василий Малашенков
Магія лічбаў
Іван жартам кажа, што ўся справа ў лічбах. Афіцыйныя коды Смаленскай і Кемераўскай абласцей – 67 і 42. Пад такімі нумарамі раней гуляў у хакей гамяльчанін.
Як вядома, у будучых урачоў адной толькі медычнай ВНУ справа не абмяжоўваецца. Трэба прайсці яшчэ больш высокую прыступку – ардынатуру або інтэрнатуру.
Заканчваючы медыцынскі ў Смаленску, Іван вырашыў скарыстацца расійскай квотай, каб стаць ардынатарам. Падаў усе неабходныя дакументы і неўзабаве прыехаў у Кемерава ў сваю новую ВНУ.
Калісьці тут быў харчовы інстытут, а зараз – медыцынскі
© Sputnik / Василий Малашенков
Два медыцынскія
У сталіцы Кузбаса ёсць медыцынскі ўніверсітэт, якому хутка споўніцца 70 гадоў. Менавіта там доўгія гады працаваў вядомы ўрач-гістолаг, доктар медыцынскіх навук, прафесар Аляксандр Суханаў, які пазней пераехаў у Беларусь і непасрэдна да 2004 года працаваў у Віцебскім дзяржаўным медыцынскім універсітэце.
Некалькі гадоў таму пры класічным Кемераўскім дзяржуніверсітэце адкрылі яшчэ адзін інстытут медыцынскага профілю.
У асноўным зараз там рыхтуюць спецыялістаў у ардынатуры (у тым ліку ўрачоў-тэрапеўтаў, хірургаў, уролагаў і афтальмолагаў). Ёсць і два спецыялісты: медыцынская біяхімія і лячэбная справа.
"Сам медыцынскі інстытут даволі новы. Яму толькі чатыры гады, але ён ужо знакаміты сваім кваліфікаваным выкладчыцкім складам", - растлумачыў Іван.
Інстытут займаецца сур’ёзнымі навуковымі праектамі. Напрыклад, гэта ацэнка рызыкі ракавых захворванняў у рабочых прамысловых прадпрыемстваў (Кузбас – не толькі вугальны, але і прамысловы рэгіён).
Сібіракі
Раней у Сібіры гамяльчанін ніколі не быў. Кемерава ўяўляўся яму невялікім шахцёрскім гарадком з павольным тэмпам жыцця і вельмі халодным кліматам.
"Прыехаўшы сюды, я здзівіўся, што тут вельмі бадзёры тэмп жыцця. Усё развіваецца прама на вачах, будуецца", - падзяліўся назіраннямі Іван.
У савецкі час беларусы пераязджалі ў Сібір значна часцей, чым зараз, напрыклад, прыязджалі па размеркаванні, заставаліся пасля працы ў будатрадах ці службы ў арміі.
"Усе здзіўляюцца, што беларус прыехаў у рэгіён. Такое для гэтай мясцовасці рэдкасць. Ёсць, вядома, стэрэатыпы (пра беларусаў - Sputnik). Усё гэта ўспрымаецца жартам. Народ вельмі просты, ветлівы, прыязны", - расказаў Іван.
Сапраўды, мясцовыя любяць часам пажартаваць пра "бульбу і сала", хаця самі любяць гэтыя прадукты не менш за беларусаў. Але самі кемераўчане, адзначае студэнт, цёпла ставяцца да выхадцаў з рэспублікі.
Даведаўшыся, што Іван прыехаў здалёк, навакольныя імкнуцца зрабіць усё, каб хлопец адаптаваўся да новых умоў Сібіры. Гэта нядзіўна, бо па сутнасці многія сібіракі – самі з прыезджых, у тым ліку з беларускімі каранямі. Няхай нават у пятым ці шостым пакаленні.
Жывуць сібіракі ў клімаце, які сапраўды больш суровы, чым у Беларусі, але гэта не адчуваецца так востра. Ёсць папулярная прадузятасць аб вечнай мерзлаце і гурбах у тры паверхі, але на самай справе Сібір вельмі розная.
Іван яшчэ не паспеў у поўнай меры атрымаць асалоду ад прыроды – шмат часу сыходзіць на вучобу. Але ён разлічвае неўзабаве ўсё паглядзець.
Перавагі
Квотная праграма добрая тым, што дае не толькі бясплатную адукацыю і забяспечвае інтэрнатам. Усім, хто прыехаў па такой праграме, плацяць стыпендыю. Сумы могуць быць рознымі, але ніколі не лішнімі ўдалечыні ад дома.
Іншы плюс квотнага навучання і ў тым, што ёсць варыянты стажыровак і працаўладкавання, праграма дазваляе паступаць у прэстыжныя ВНУ, якія развіваюцца.
Гэта не галовы робатаў, а фантомы – прыстасаванні для трэніроўкі стаматолагаў
© Sputnik / Василий Малашенков
Медінстытут КемДУ – навучальная ўстанова з добрай матэрыяльнай базай. Дзякуючы расійскай грантавай праграме "Приоритет 2030" для ВНУ было закуплена сучаснае абсталяванне.
Іван з гонарам паказаў карэспандэнту Sputnik новыя аўдыторыі, якія не адрозніш ад кабінетаў сапраўднай стаматалагічнай клінікі, у якой толькі што зрабілі добры рамонт.
"Што я чакаў ад самога ўніверсітэта, дык гэта больш практыкі. Хацеў атрымаць прафесійную адукацыю, больш паглыблена займацца навуковай дзейнасцю, даведвацца пра сучасныя метады лячэння і дыягностыкі ў стаматалогіі. На шчасце, усё гэта збываецца", - запэўніў беларус.
Іншаземцы
Як ужо гаварылася, Іван без праблем атрымаў інтэрнат літаральна за пяць хвілін хады ад навучальнага корпуса.
"Пакоі добрыя, ацяпляюцца", - заўважыў Іван.
Цяпло тут вельмі важна. Лета ў кузбаскіх краях цёплае, як у Беларусі, а вось зімы, як правіла, значна больш суровыя. Нягледзячы на гэта, туды едуць вучыцца, як гэта ні дзіўна, пераважна індусы ды афрыканцы. Гэтых юнакоў з паўднёвых краін можна сустрэць на розных факультэтах.
Як правіла, асноўная мова для зносін і вучобы ў іх – англійская. Іван у гэтым плане вылучаецца сярод замежных студэнтаў, бо для мясцовых выкладчыкаў ён практычна свой і па мове, і па менталітэце.
І ўсё ж юрыдычна ён іншаземец, таму ў інтэрнаце пасяліўся на паверсе, дзе ўсе суседзі з Казахстана і Таджыкістана. Рабяты з паўднёвых краін, выконваючы свае традыцыі, ужо не раз жадалі пачаставаць Івана пловам.
"Але, на жаль, у мяне не было часу. Я быў цалкам у вучобе і дома практычна не з’яўляўся", - прызнаўся Іван.
Яны з суседзямі дамовіліся, што ўсё ж знойдуць час: будуць і плоў, і дзеруны, а для наступнай вечарыны гамяльчанін абавязкова прыгатуе калдуны.
Інтэрнат, у які засяліўся Іван
© Sputnik / Василий Малашенков
Беларуская ежа
Больш за ўсё ў халоднай Сібіры гомельскі хлопец сумуе па звыклай беларускай ежы.
"Усе мы ведаем, што ў Беларусі ўсе прадукты самыя лепшыя", - перакананы ён.
Асабліва добрая, на яго думку, беларуская "малочка", у тым ліку марожанае. Калі прайсціся па кемераўскіх крамах, можна, вядома, знайсці сёе-тое з Беларусі. Часта сустракаюцца згушчонка, брэсцкія сыры.
Але такога шырокага асартыменту беларускай прадукцыі, як у самой рэспубліцы, у сталіцы Кузбаса, зразумела, няма. Ёсць нешта чыста расійскае і мясцовае, што дадае свой каларыт, але часам хочацца адчуць смак нечага роднага.
Карэспандэнт Sputnik спецыяльна прывёз Івану класічны шакаладны батончык гомельскай фабрыкі "Спартак". На радзіме яны ў кожнай краме, а ў Кемераве такое амаль не знойдзеш.
"Адчуваю нейкую цеплыню, утульнасць і настальгію надзвычайную… Добрыя ўспаміны пра Беларусь", - падзяліўся Іван.
Хочаце яшчэ больш актуальных і цікавых навін – падпісвайцеся на Telegram-канал Sputnik Беларусь, чытайце нас у Дзэн, а таксама сачыце за намі ў сацсетках "Одноклассники" і "ВКонтакте"
