Нічога звышнатуральнага: як за месяц пабудавалі мост на Нямізе?

Цікаўнасць людзей у такой сітуацыі зразумелая: адсутнасць інфармацыі часта вядзе да інтэрпрэтацыі таго, што адбываецца. Прадстаўнікі генпадрадчыка - ААТ "Мостабуд" - падзяліліся некаторымі падрабязнасцямі "будоўлі года" і распавялі, за кошт чаго мост у цэнтры Мінска атрымалася пабудаваць за месяц.

Намеснік дырэктара ААТ "Мостабуд" Аляксей Сарокін абверг існуючую думку (у тым ліку сярод яго знаёмых), што хуткасць адаб'ецца на якасці. Ён звярнуў увагу, што ўнікальнасць аб'екта не толькі ў паралельным праектаванні і будаўніцтве. Практычна па ўсіх напрамках будаўніча-мантажных работ, наколькі гэта было магчыма, ажыццяўлялі паралельны працэс вытворчасці.

Ён адзначыў, што на ход работ паўплываў кругласутачны ўдзел у будоўлі першых асоб заказчыка і генпадрадчыка: з аднаго боку, гэта матывавала работнікаў, з другога - дапамагала вырашаць многія пытанні ў рэжыме "тэлефоннага кіравання".

"Патрэбны, напрыклад, арматурныя загатоўкі. Звычайна ад падачы заяўкі да дастаўкі на аб'ект па часе займае каля сутак, а тут мы атрымлівалі неабходныя матэрыялы і канструкцыі збудавання на працягу дзвюх-трох гадзін", - расказаў Сарокін.

Спецыяліст падкрэсліў, што нічога звышнатуральнага ў такім будаўніцтве няма, калі правільна выбудаваць лагістыку працэсу.

"Як звычайна разлічваецца праект: 20 чалавек павінны выканаць пэўную работу на працягу, напрыклад, сямі-васьмі месяцаў. А калі сабраць 140 будаўнікоў? І правільна размеркаваць людскія рэсурсы, накіроўваць патрэбную тэхніку ў патрэбны час у патрэбнае месца", - адзначыў намеснік дырэктара.

Па словах Аляксея Сарокіна, калі канструкцыі часткова абрынуліся, складана было адразу сказаць, якія працы і аб'ём трэба выканаць і наколькі ідэальнымі могуць быць умовы. А пры канцэнтрацыі намаганняў, максімальна магчымай дапамогі заказчыка ў асобе кіраўніка "Гардарбуда" Сяргея Панева і садзейнічанні гарадскіх улад многія задачы рэальна выконваць у найкарацейшыя тэрміны.

"Праектоўшчыкі - малайцы, знайшлі шэраг рашэнняў не на шкоду якасці, захавалі габарытныя памеры і нават пашырылі існуючую дарогу, у тым ліку за кошт пераносу некаторых святлафораў", - звярнуў увагу субяседнік.

Ён таксама адзначыў, што не стала сур'ёзнай перашкодай і надвор'е. Адносна мяккая зіма (адсутнасць вадохрышчанскіх маразоў і часта плюсавая тэмпература) пазбавіла ад дадатковых складанасцяў. Праблему холаду і снегападаў вырашалі даўно апрабаванымі ў будаўніцтве метадамі: выкарыстоўвалі комплекс спецыяльных дабавак, па магчымасці хавалі месца работ, грэлі спецыяльнай тэхнікай, прымянялі так званы метад "тэрмаса".

Начальнік участка, старшы прараб мостабудаўнічага ўпраўлення нумар 6 ААТ "Мостабуд" Вадзім Петрашка расказаў аб дэталях, якія зрабілі новы мост лепшы за папярэдні.

Напрыклад, спецыялісты ўладкавалі новую падставу для крайніх апор на свідравых слупах - яны будуць больш трывалымі.

"Цяпер тут няма кансоляў, за межы якіх звешваліся пралётныя будынкі, устанавілі завадскія стойкі, выкарыстоўвалі маналітны рыгель, які забяспечвае геаметрычную стабільнасць канструкцыі", – распавёў непасрэдны ўдзельнік будаўніцтва.

Старэйшы прараб звярнуў увагу на максімальна аблегчанае дарожнае палатно: на пуцеправодзе абклалі мінімальны пласт асфальтабетоннага пакрыцця.

Таксама мостабудаўнікі вывучылі дзеючыя нарматывы і выбралі некаторыя рашэнні ў плане далейшага абслугоўвання пуцеправода, напрыклад, удасканалілі частку водаадвода збудавання, што ў перспектыве дасць магчымасць знізіць ступень уздзеяння агрэсіўнага навакольнага асяроддзя на канструкцыі збудавання.

Новы мост будзе разлічаны на максімальную аднаразовую нагрузку каля 200 тон. Гэта на 45% больш, чым раней.

Па словах Аляксея Сарокіна, галоўныя выпрабаванні збудавання правялі за двое сутак да адкрыцця, раўнамерна размяркоўваючы па вызначанай плошчы пуцеправода шэсць самазвалаў, загружаных друзам, масай па 35 тон кожны. Паказчыкі ацэньвалі з дапамогай спецыяльных датчыкаў, замацаваных знізу.

Па ацэнках экспертаў, пасля такой праверкі на трываласць у далейшых выпрабаваннях у бліжэйшы час збудаванне не мае патрэбы.

Па прызнанні прадстаўніка генпадрадчыка, аб выдатках казаць зараз складана, для выніковых разлікаў патрэбны час. Тым не менш, спецыялісты адзначаюць, што гэта не такія вялікія грошы, як прынята лічыць. І калі падзяліць аб'ём выдаткаваных сродкаў на колькасць месяцаў, якія звычайна закладваюць пры рэалізацыі падобных праектаў, выдаткі і зусім могуць аказацца аптымальнымі.

Да таго ж спецыялісты прапануюць не забываць аб той значнай функцыі, якую выконваў пуцеправод, і канчатковай выгадзе для горада, не суадноснай з выдаткаванымі рэсурсамі.

Па словах прадстаўнікоў ААТ "Мостабуд", яны зрабілі ўсё, што залежала ад іх, забяспечыўшы даўгавечнасць канструкцыі. Як і ў іншых падобных праектах, пуцеправод на Нямізе разлічаны на 75-80 гадоў службы пры правільнай эксплуатацыі і своечасовым абслугоўванні.