Беларускія гімнасткі: ядзім што хочам, у школу ходзім не заўсёды

МІНСК, 9 жні – Sputnik. Чэмпіёнкі і прызёркі II Гульняў краін СНД па мастацкай гімнастыцы расказалі ў МПЦ Sputnik Беларусь аб закуліссі спартыўнага форуму – харчаванні, талісманах і забабонах, хлопцах і сяброўстве з саперніцамі.

Двухразовая чэмпіёнка гульняў Ганна Шакун, якія прайшлі ў Мінску, прызналася, што яна на дыетах не сядзіць.

"Ем што захачу. У нас у камандзе ёсць дзяўчынкі, якія абсалютна свабодна харчуюцца. І калі ты нешта наеў увечары, раніцай на трэніроўцы гэта скідаеш. І гэта моцна не адбіваецца на вазе", - адзначыла яна.

Яе калега па камандзе Валерыя Мальковіч, таксама двухразовая чэмпіёнка II Гульняў краін СНД, расказала, што на перыяд спаборніцтваў спартсменак пасялілі ў гасцініцу. Там жа і кармілі.

"Асабіста я ніякія калорыі не падлічвала, ела, што хацела. Больш за ўсё спадабалася смачная катлета з сырам. Харчаванне ў нас было трохразовае, і паколькі з-за спаборніцтваў мы не заўсёды паспявалі паесці, кожны паход у сталовую быў вельмі доўгачаканы", - падкрэсліла дзяўчына.

Яшчэ адна гімнастка, Кір’яна Шаўцова, сказала, што больш за ўсё запомніліся запечаныя цукіні і бліны з тварагом.

Па словах трэнера юніёрскай зборнай Беларусі па мастацкай гімнастыцы Марыны Ганчаровай, пакуль дзяўчынкі юныя (14-15 гадоў), рэжым харчавання ў іх прасцей, чым у дарослых. Праз некалькі гадоў настане час, калі давядзецца сябе ў нечым абмяжоўваць.

Дзяўчаты прызналіся, што ў школу яны ходзяць у перапынках паміж трэніроўкамі і спаборніцтвамі.

"У школу хадзіць трэба і наганяць упушчанае таксама трэба. Не скажу, што я выдатніца, але вучыцца мне падабаецца: сярэдні бал – 8,1", - распавяла член юніёрскай зборнай Агнія Селіванава.

"Наш галоўны талісман – гэта здаровы сон. Калі ты выспаўся, то з чыстай галавой і добрым настроем ідзеш у залу і выступаеш. Яшчэ нам дапамагаюць словы трэнера, а таксама наша камандная крычалка: стаім у кружочку, паляпваем сябе па целе і прамаўляем фразу "зробім, умеем, разам”. Таксама ў нас са Златай (сяброўка па камандзе - Sputnik) ёсць упрыгожванні, якія на трэніроўках мы ніколі не здымаем, а на спаборніцтвах аддаём іх трэнерам. Мне здаецца, нам гэта дапамагае", - патлумачыла Ганна Шакун.

У Лізаветы Зоркінай свой спосаб настройвацца на спаборніцтвы.

"Засоўваю крыжык пад купальнік, ён заўсёды са мной, ніколі не здымаю яго. І перад самым выхадам на дыван абдымаю трэнера, раблю глыбокі ўдых, каб перадаць сваё хваляванне яму", - падкрэсліла гімнастка.

"Да хлопцаў асаблівай цікавасці пакуль што няма. Усе сілы ідуць на трэніроўкі, пасля якіх думаеш толькі пра адно: як бы хутчэй легчы спаць… Сябруем з дзяўчынкамі са зборнай Расіі, мы падпісаны адна на адну ў сацыяльных сетках. Яшчэ ёсць сяброўкі з Узбекістана. На гэтыя Гульні яны прывезлі нам сушаныя абрыкосы, а мы падарылі ім бірулькі з надпісам "Беларусь", - падзяліліся дзяўчыны.