"Стары, тоўсты і лянівы": Сяргей Лук'яненка - з іроніяй пра сябе
© Sputnik / Виктор Толочко
Падпісацца
Вядомы расійскі пісьменнік-фантаст Сяргей Лук'яненка сёлета заканчвае трэці раман з цыкла "Измененные", працяг постапакаліптычных гісторый "Семь дней до Мегиддо" і "Три дня Индиго".
Sputnik не прапусціў магчымасць і сустрэўся з аўтарам "Дозоров", каб даведацца ў яго аб новай трылогіі і творчых планах.
Аб творчым парыве
"Самы шыкоўны, самы салодкі момант - калі пачынаеш пісаць кнігу. У цябе ёсць першая старонка, там ужо недзе жывуць героі, дзесьці ўзнікае свет, але ўсё яшчэ абсалютна ў тваёй уладзе", - дзеліцца пісьменнік-фантаст.
Але далей, паводле яго слоў, лезці ў гэты свет ён ужо не мае права: напісаўшы пэўную колькасць будучай кнігі, аўтар не дазваляе сабе кардынальна мяняць гісторыю, толькі нейкія дробязі.
"Для мяне гэтыя героі ўжо існуючыя, жывыя. Гэта ўсё роўна, што пачаць мяняць жывога чалавека. Яны ўжо ёсць", - кажа Лук'яненка.
Другое салодкае імгненне - фінал, калі ўсе ніткі сюжэта сыходзяцца ў апошняй главе.
Новая трылогія у Лук'яненкі нарадзілася падчас напісання трэцяга "Дозора"
© Sputnik / Виктор Толочко
"Герой, як правіла, павінен здзейсніць нейкі подзвіг - фізічны, маральны, над ворагамі, над сабой. Гэта эмоцыі напружання, завяршэння гісторыі і разуменне, што цяпер можна будзе выдыхнуць, расслабіцца і пачаць новую гісторыю", - распавядае пісьменнік.
Аб пакутах творчасці
Сяргей Лук'яненка прызнаецца, што на пачатковым этапе стварэння новай кнігі ён не адчувае доўгага "пакутлівага прыдумвання". У пачатку ўсё ўзнікае проста само сабой, рвецца "з-пад пяра". У фінале, па словах аўтара, яму ўжо таксама вядома, што будзе. А вось у сярэдзіне пакуты творчасці здараюцца.
"Калі вядома ўся дарога, (а я ведаю пачатковы пункт, канчатковы пункт, нейкія прамежкавыя станцыі), але раптам разумееш, што гэты шлях, дарога ўткнулася ў скалу, заехала ў балота і цяпер мне трэба прыдумляць як з гэтага выкарабкацца. А з гэтага выкарабкацца вельмі складана, трэба ізноў пералапачваць тэкст, адыходзіць назад, нешта моцна мяняць, што, як я ўжо казаў, не люблю", - прызнаецца Лук'яненка.
Выйсце - прыдумваць нейкі нечаканы абыходны шлях. І, як правіла, кажа пісьменнік, гэтыя абыходныя шляхі аказваюцца добрымі, узнікае нейкі нечаканы паварот для чытача, для яго самога.
Дзверы ў іншую рэальнасць
Упадабаны творчы прыём Сяргея Лук'яненкі - "дзверы ў іншую рэальнасць". Спачатку аўтар апускае чытача ў звычайны свет, а потым раптам пачынаецца фантастыка.
"Калі пачынаць кнігу з фразы "зоркалёт баразніў прасторы галактыкі"... Так, тыя хто любіць чытаць пра зоркалёты, з задавальненнем яе прачытаюць. А чалавек фантастыку злёгку падазрона ўспрымае: ад гэтай фразы ён можа закрыць кніжку - "дзецям чытаць пра космас, я не хачу, я дарослы, сур'ёзны чалавек". А калі ў пачатку яму на працягу 10 старонак распавядаць нейкую звычайную жыццёвую сітуацыю, якая яму знаёмая, ён ківае і кажа: "Так-так-так! У мяне ўсё дакладна так жа: начальнік дурань, на працы не цэняць, жонка пілуе", а потым бац - і зоркалёт барозніць прасторы галактык. Ён ужо верыць. Таму што герой - гэта ён. І ён ужо гатовы туды і ў космас, і у галактыку", - усміхаецца Лук'яненка.
Аб новай кнізе
Пісьменнік падзяліўся, як ствараў сваю трылогію "Измененные". Першая кніга з цыкла "7 дней до Мегиддо" выйшла ў пачатку гэтага года, другі раман пабачыў свет зусім нядаўна - у жніўні. Калі чакаць кнігу, якая завершыць серыю?
"Стварэнне першай кнігі з цыкла выйшла пацешным. 4 студзеня я збіраўся дапісаць нарэшце апошнюю "дазорную" кніжку. Я адкрыў яе, прачытаў апошнія тэрміны, падрыхтаваўся... Потым раптам закрыў яе. Адкрыў пусты файл і пачалося чароўнае імгненне тварэння, адкуль стаў узнікаць свет, якога толькі што не было. І за месяц з невялікім я яе напісаў", - кажа Лук'яненка.
Потым адразу прыступіў да працягу - "Тры дні Індыга". Другую частку трылогіі пісьменнік таксама напісаў хутка - месяца за два. А цяпер Сяргей Лук'яненка працуе над трэцяй кнігай - "Месяц за Рубиконом".
"Фактычна трылогія напісана ў адзін год. Гэта, што называецца, прапёрла", - жартуе пісьменнік.
"Стары, тоўсты і лянівы"
Менавіта так іранічна апісвае сябе ў сацсетках аўтар. Не згодныя.
У Мінск пісьменнік прыехаў, каб паслухаць, як яго сын іграе на флейце
© Sputnik / Виктор Толочко
"Тоўсты - гэта адназначна. Стары - у нейкай меры ў 52 гады - ужо не хлопчык. Гультай - я тэарэтычна лянівы. Я з вялікім задавальненнем бы нічога не рабіў, але гэта хутка становіцца вельмі сумным. Таму я лянівы, але ў душы", - прызнаецца Лук'яненка.
У Мінску аўтар "Ночного дозора" прыбыў па справах сямейных: сын вядомага расійскага фантаста Данііл Лук’яненка прыехаў выступаць у Мінск - іграць на флейце.
"Мы з жонкай вырашылі, што трэба паехаць падтрымаць сына. А заадно скарыстаць выдатны шанс правесці выхадныя ў Мінску", - распавёў Лук'яненка.
Чытайце таксама:
Паслухаць сына: у Мінск прыехаў вядомы пісьменнік-фантаст Лук’яненка
Лук'яненка плануе дапісаць апошні "Дазор" да лета
Гродзенцы прадставілі сваё прачытанне Рэя Брэдберы на мінскай сцэне
