Што прыродзе добра, тое алергіку смерць. Самыя каварныя расліны Беларусі

У красавіку зацвітае вярба. Дрэва шырока распаўсюджана на тэрыторыі Беларусі, расце па берагах рэк, у садах і парках. На шчасце, вярба – нячасты алерген. Алергія на вярбу ўзнікае з-за наяўнасці ў структуры пылку алергеннага бялку t12, які, дарэчы, практычна ідэнтычны алергену t14 – галоўнаму пратэіну, які прысутнічае ў пылку таполі.

У пачатку мая ў Беларусі зацвітае самы злосны алерген – бяроза. Пасля дробнага дажджу пылок становіцца агрэсіўней. Для пылковага зерня вільготнасць паветра – гэта сігнал да размнажэння. Пылок выкідвае ў атмасферу бялкі-алергены, якія менш пылковага зерня і лягчэй пранікаюць у бронхі. Тое ж адбываецца падчас навальніцы – навальнічная астма – гэта небяспечны стан, які нярэдка прыводзіць да бронхаспазмы.

Сярод дрэў найболей выяўленай алергеннай актыўнасцю валодаюць тыя, у якіх найболей дробны пылок: бяроза, алешына, ляшчына і – ясень. Ён звычайна зацвітае ў Беларусі ў красавіку.

У перыяд цвіцення пылок клёну можа выклікаць алергічныя рэакцыі ў прыкладна 2-34% пацыентаў з палінозам. Клён цвіце ў Беларусі звычайна на пачатку мая. Плод – крылатка, якая складаецца з двух крылцаў, нагадвае па форме верталёт, – здольны разносіцца ветрам на адлегласць да кіламетру ад дрэва.

Алергенныя ўласцівасці дзьмухаўца тлумачацца тым, што ў яго пылку ўтрымоўваецца бялок w 8. Па сваёй структуры ён падобны з ​​ Bet v 1, які змяшчаецца ў бярозавым пылку, што з’яўляецца сапраўдным кашмарам для алергікаў. Добрая навіна ў тым, што пылковае зерне дзьмухаўца цяжкае: яно дрэнна паднімаецца ў паветра, і яго канцэнтрацыя ў атмасферы з’яўляюцца звычайна нізкай. Таму, каб пазбегнуць кантакту з пылком дзьмухаўца, не нюхайце яго кветкі самі і забараняйце гэта рабіць сваім дзецям.

Перыяд красавання таполевага пуху супадае з перыядам цыіцення злакавых раслін. Лічыцца, што алергены злакаў, якія разносяцца пухам, як раз і выклікаюць моцныя праявы сезоннай алергіі.

Ліпа цэніцца сваімі лячэбнымі, кармавымі і меданоснымі ўласцівасцямі. Гэтае вельмі прыгожае дрэва адносіцца да сямейства Мальвавых, яе высаджваюць паўсюдна ў якасці дэкаратыўнай расліны. У канцы чэрвеня ліпа пачынае квітнець, і для алергіка наступаюць цяжкія дні.

Цімафееўка лугавая – невысокая трава, якая расце практычна ўсюды. У Беларусі, як і многія зёлкавыя расліны, цыіце ў ліпені. Часта магчыма ўзнікненне крыжаваных алергічных рэакцый на пылок злакаў аднаго сямейства (напрыклад, райграс, цімафееўка, мятлік, авёс, пшаніца, жыта, лісахвост і інш.).

Аўсяніца лугавая – шматгадовая травяністая расліна сямейства злакавых, кармавая і сенакосная культура. Алергія на пылок аўсяніцы лугавой звязана з часам яе цвіцення, якое прыпадае на ліпень. Пры легкадумным надвор’і сімптомы алергіі абвастраюцца, бо вецер хутчэй разносіць пылок па паветры. А вось у дажджлівае надвор’е пылок прыбіваецца дажджом да зямлі.

Мятлік лугавы, гэтак жа, як і цімафееўка і аўсяніца, адносіцца да самых алергенных злакавых. Разам з полінозам можа паўстаць і алергічная рэакцыя на прадукты, у складзе якіх прысутнічаюць злакі, – авёс, ячмень, пшаніцу.

Пылок палыну – неад’емны алерген лета, які пачынае трэцюю хвалю пылення раслін у жніўні. Асноўныя алергены гэтай хвалі – пустазелле амброзія і палын.

Амброзія пачынае цвісці ў канцы жніўня – верасні. Яе пылок – сезонны алерген нумар два ў нашай краіне пасля пылку злакавых раслін. Галоўны алерген амброзіі – Amb a 1. У яго назіраецца высокая крыжаваная рэактыўнасць з алергенамі палыну. І таму да 40% сенсібілізаваных да пылку амброзіі адчувальныя і да палыну, а таксама да пылку крыжакветных, у прыватнасці, рапсу.