Кубракоў: хачу, каб усе міліцыянеры вярталіся дадому жывыя і здаровыя
© Sputnik / Дмитрий Марков
Падпісацца
Эксклюзіў
Падставай для размовы з міністрам стала прафесійнае свята – Дзень міліцыі, які адзначаецца ў Беларусі 4 сакавіка, але размова закранула многія бакі жыцця сілавога ведамства.
У вялікім інтэрв’ю карэспандэнту Sputnik Тамары Бяляевай кіраўнік МУС Беларусі Іван Кубракоў распавёў не толькі пра працоўныя будні і надыходзячае свята міліцыянераў, але і пра народнае апалчэнне, ПВК "Вагнер", новыя спецпадраздзяленні і пра тое, за што атрымліваюць медалі жонкі міліцэйскіх генералаў.
Пра Дзень міліцыі
– Мы заўсёды да гэтага мерапрыемства падыходзім з асаблівай увагай. Таму што павіншаваць трэба не толькі супрацоўнікаў органаў унутраных спраў, але і тых, хто ідзе з імі плячо ў плячо – гэта іх родныя, блізкія, жонкі, бацькі. Асабліва маці, якія перажываюць за сваіх сыноў і дачок.
Усе мерапрыемствы, прысвечаныя Дню міліцыі, мы традыцыйна пачынаем з наведвання помніка загінулым супрацоўнікам ОУС. Ускладаем кветкі, успамінаем тых, хто ў мірны час, у тым ліку і ў сучаснай Рэспубліцы Беларусь, не пашкадаваў самага дарагога – свайго жыцця, абараняючы грамадзян і забяспечваючы бяспеку.
Там заўсёды прысутнічаюць нашы ветэраны і сем’і загінулых міліцыянераў. Пасля я з імі абавязкова сустракаюся, каб даведацца аб праблемах і дапамагчы. Але дапамога аказваецца не толькі ў Дзень міліцыі: у кожнага начальніка УУС ёсць тэлефон маці, удавы загінулага супрацоўніка. Многія дзеці працягваюць дынастыю сваіх бацькоў – нам дарагая гэтая сувязь.
Аб галоўным
– Віншуючы з Днём міліцыі, я заўсёды кажу: самае галоўнае – каб усе супрацоўнікі вярталіся дадому жывыя і здаровыя.
Бо нам тэлефануюць тады, калі чалавеку дрэнна. І такіх званкоў, напрыклад, толькі ў Мінску за суткі паступае каля трохсот, а бывае і да тысячы. Адпраўляючыся на выклік, міліцыянер не ведае, што яго чакае, і тым больш, калі паведамляюць аб небяспецы. Трэба мець вялізную мужнасць і смеласць, каб ступіць насустрач невядомасці. Але супрацоўнікі міліцыі да гэтага гатовы, яны кожны дзень выпрабоўваюць сябе на трываласць. Я ім за гэта вельмі ўдзячны.
Вялікі дзякуй хочацца сказаць бацькам, жонкам, сем’ям супрацоўнікаў. Гэта людзі, якія чакаюць са службы дарагога ім чалавека. І калі ён затрымліваецца, яго няма суткі, няма магчымасці звязацца з ім па тэлефоне, пра добрае ніхто не думае. Таму для мяне няма розніцы паміж супрацоўнікам і яго сям’ёй. Гэта ўсё нашы супрацоўнікі. Сям’я служыць разам са сваім родным.
Аб падзеях 2020 года
– Вы ведаеце, я часта кажу, што 2020 год больш успамінаць не буду, але, на жаль, не атрымліваецца. Той час сапраўды паказаў, хто ёсць хто. Беларускія міліцыянеры выстаялі. Як бы ні спрабавалі нас сагнуць, мы вытрымалі ўдары.
Так, Беларусь – мірная краіна, але, як кажа наш прэзідэнт, порах трэба трымаць сухім. І мы гэтага прынцыпу прытрымліваемся. У свой час намі былі прааналізаваны падзеі, якія адбыліся ва Украіне ў 2014 годзе. Мы праглядзелі ўсе ролікі і зрабілі пэўныя высновы. Аб чым? Аб аснашчэнні супрацоўнікаў органаў унутраных спраў, аб падрыхтоўцы тэхнікі. Але ў першую чаргу ўвага была звернута на бяспеку супрацоўнікаў і маральны складальнік.
Так, мы не чакалі шмат чаго з таго, што рабілася падчас масавых беспарадкаў на вуліцах нашых гарадоў. Але, тым не менш, ні адзін з супрацоўнікаў не завагаўся.
Аб бяспецы сямей
– У 2014 годзе, зноў жа вывучаючы сітуацыю ва Украіне, мы бачылі, як супрацьдзейнічалі супрацоўнікам, як іх закідвалі бутэлькамі з запальнай сумессю. Мы ўлічвалі ўсе гэтыя пытанні. Але мы не чакалі, што тут, у нас у Беларусі, знойдуцца настолькі подлыя людзі, якія будуць пагражаць нават не міліцыянерам, а іх маленькім дзецям, і будуць казаць: мы прыйдзем, заб’ем, спалім і гэтак далей. На той момант я быў начальнікам ГУУС. Не скрыю, паступалі пагрозы і ў мой адрас, і ў адносінах да майго дзіця.
Сёння наша служба ўласнай бяспекі ўжо прапрацавала ўсю сістэму, увесь механізм гарантавання бяспекі як супрацоўнікаў, так і іх сямей. Але адзначу, што і на той момант мы вельмі аператыўна арганізаваліся.
Асобная падзяка жанчынам, дзяўчатам, жонкам супрацоўнікаў. Яны настолькі згуртаваліся: па чарзе суправаджалі дзяцей у школу, у дзіцячы сад. І супрацоўнікі міліцыі па чарзе з’яжджалі і суправаджалі дзяцей, гарантавалі бяспеку сваіх сямей. Усе вытрымалі, усё нармальна.
Тэхнічнае ўзбраенне і інтэрнэт-разведка
– Тэхніка пастаянна ў органах унутраных спраў абнаўляецца. Вы бачыце нашы падраздзяленні – яны практычна ўсе працуюць на вачах. Калі гаворка пра ДАІ ці пра патрульна-паставую службу міліцыі, то, натуральна, і транспарт павінен быць больш манеўраны, хуткі, каб выконваць усе задачы.
Што тычыцца спецыяльнай тэхнікі – для падраздзяленняў АМАП, унутраных войск, – то ўжо паступае на ўзбраенне і яшчэ паступіць новая бранятэхніка.
Вельмі шмат з’явілася новага ўзбраення з улікам сённяшняй спецыфікі, сітуацыі ва Украіне. З’явілася зусім новае падраздзяленне ва ўнутраных войсках.
Нядаўна мной быў падпісаны загад аб стварэнні падраздзяленняў па кіраванні беспілотнымі лятальнымі апаратамі. Самі дроны ў нас ёсць – для таго, каб адсочваць пэўную тэрыторыю мясцовасці, – але беспілотнікі будуць выконваць і іншыя функцыі.
Сёння менавіта гэтая спецтэхніка выкарыстоўваецца ва Украіне. Таму не стаім на месцы – рухаемся, навучаемся кіраванню БПЛА. Мы працуем сумесна з іншымі дзяржаўнымі органамі на базе нашай акадэміі, рыхтуем інструктараў.
Ёсць і "нябачная" тэхніка. Напрыклад, у СМІ нядаўна прайшла інфармацыя аб тым, што органамі ўнутраных спраў канфіскавана самая буйная за апошнія тры гады партыя наркотыкаў. Гэта стала магчымым дзякуючы праграме, якую напісалі супрацоўнікі нашай інтэрнэт-разведкі. Цяпер у яе працы вельмі шмат, бо многія злачынствы перабраліся ў глабальную сетку Інтэрнэт.
Аб новых падраздзяленнях
– На жаль, сёння вакол нашай краіны складаная сітуацыя: тыя людзі, у тым ліку і на Захадзе, якія спрабавалі ў 2020 годзе разварушыць сітуацыю ў Беларусі, усё роўна імкнуцца неяк узрушыць грамадства. На тэрыторыі іншых краін рыхтуюць падраздзяленні, навучаюць іх, ну і, як кажуць, разглядаюць ужо толькі сілавы варыянт.
Гэта значыць падрыхтоўваюць паўнавартасныя дыверсійна-разведвальныя групы для таго, каб прыйсці сюды і арганізоўваць тэрарыстычныя акты. Як міліцыянер скажу міліцэйскай мовай – злачынствы.
Таму мы павінны быць гатовы не дапусціць якіх-небудзь супрацьпраўных дзеянняў. Павінны быць спецыяльна падрыхтаваныя падраздзяленні, здольныя супрацьстаяць гэтым групам.
Як прыклад, з кіраўніком дзяржавы было ўзгоднена стварэнне ў воінскай часці 3214 спецыяльнага падраздзялення па барацьбе з дыверсійна-разведвальнымі групамі. Гэта падрыхтаваныя супрацоўнікі, якія аснашчаны найноўшымі ўзорамі тэхнікі і ўзбраення. Там служаць толькі кантрактнікі. Там няма вайскоўцаў тэрміновай службы.
Мы праводзілі ўжо заняткі, працавалі ва ўсіх рэгіёнах рэспублікі. Яны сябе паказалі пры прафілактыцы і папярэджанні некаторых злачынстваў. Такія невялікія падраздзяленні, гатовыя высунуцца ў любы пункт Рэспублікі Беларусь і выканаць пастаўленую задачу, плануецца стварыць па ўсёй краіне.
Міністр унутраных спраў Беларусі Іван Кубракоў
© Sputnik / Дмитрий Марков
Аб канцэпцыі нацыянальнай бяспекі
– Задача, якая стаіць перад органамі ўнутраных спраў, застаецца нязменнай: гарантаваць бяспеку нашых грамадзян. Але ў новай канцэпцыі з улікам таго, што адбываецца вакол нашай краіны і органаў унутраных спраў, ухіл робіцца ў большай ступені на супрацьдзеянне экстрэмізму і тэрарызму.
Цяпер паняцце нацыянальная бяспека набыло нейкі новы сэнс, нейкае новае гучанне. І гэта разумеюць, самае галоўнае, нашы людзі. Сёння ўсё добра, вуліцы свабодныя, бяспека забяспечана, няма перакрыццяў, ніхто не спрабуе закідаць вас камянямі, ніхто не ўзводзіць барыкады і гэтак далей.
Мы цудоўна бачым, што адбываецца вакол нашай краіны. Нават узяць той жа Казахстан, калі там загінула вялікая колькасць людзей у ходзе масавых беспарадкаў у пачатку мінулага года. Таму нашы людзі сёння да бяспекі ўжо ставяцца зусім па-іншаму.
Аб народным апалчэнні
– Мы прымалі актыўны ўдзел у распрацоўцы адпаведнага законапраекта. Народнае апалчэнне плануецца ствараць пры мясцовых органах улады, але непасрэдна кіраваць народным апалчэннем і навучаць апалчэнцаў будуць супрацоўнікі органаў унутраных спраў. Узровень можа быць вельмі і вельмі розны: ад начальніка РАУС да ўчастковага інспектара міліцыі.
Сёння ёсць закон аб удзеле грамадзян у ахове грамадскага парадку. Нашы добраахвотныя дружыны маюць пасведчанні, зарэгістраваны на прадпрыемствах, арганізацыях, у адміністрацыях раёнаў. Яны маюць пэўныя правы, страхоўку.
І вось па гэтым прынцыпе будзе стварацца і народнае апалчэнне, у тым ліку і са зброяй у руках, здольнае абараняць сваю радзіму, выконваць задачы па ахове грамадскага парадку на тэрыторыі, па захаванасці маёмасці і гэтак далей.
Мы сумесна з Мінабароны праводзілі ўжо збор апалчэнцаў у Магілёўскай вобласці. Убачылі плюсы, убачылі тое, над чым трэба яшчэ папрацаваць. Натуральна, мы гэта ўсё зробім. І самае галоўнае, што такіх людзей, менавіта добраахвотнікаў, іх нямала.
Каго будуць прызываць? Гэта будуць тыя людзі, якія па пэўных прычынах не могуць быць мабілізаваны. Гэта тыя, хто дасягнуў пенсіённага ўзросту, але яны гатовы абараняць сваю радзіму, гатовы абараняць свой дом, свае сем’і. Калі казаць, мужчына гэта ці жанчына, то гэта ўсё роўна. Жанчыны, дарэчы, больш баявыя часам бываюць, чым мужчыны.
Аб смяротным пакаранні для чыноўнікаў за здраду
– Нельга быць дзяржслужачым, працаваць у сілавой структуры і здрадзіць Радзіме. Вядома, такія людзі заслугоўваюць самага жорсткага пакарання. Таму я скажу за ўсё Міністэрства ўнутраных спраў – мы цалкам падтрымліваем гэты закон.
Калі яны здрадзілі, то гэта здраднікі, і са здраднікамі проста па-іншаму нельга. Мы ведаем, што ў гады Вялікай Айчыннай вайны рабілі са здраднікамі.
Аб здрадніках у пагонах
– Для мяне, як для супрацоўніка органаў унутраных спраў, проста для мужчыны, для чалавека самае страшнае – гэта здрада. Здраднікаў не цярпелі ніколі. 2020 паказаў, хто ёсць хто. На жаль, знайшліся і ў органах унутраных спраў людзі, якія не вытрымалі гэтай нагрузкі, пагроз і сапраўды здрадзілі інтарэсам службы.
Але такіх адзінкі. Да іх адразу ж былі прыняты меры, і мы звярталіся да кіраўніка дзяржавы, каб пазбавіць гэтых людзей звання. Натуральна, у калектывах іх выракліся, іх не прыняло грамадства і большасць з іх проста баязліва збеглі – з’ехалі з краіны.
Што да чысціні радоў, вядома, пры прыёме на службу ў нас не проста старанны, у нас, я бы сказаў, нават дзесьці жорсткі адбор.
Мы вельмі скрупулёзна вывучаем кожнага кандыдата. Не проста правяраем па базах: судзімы – не судзімы, прыцягваўся – не прыцягваўся, а вывучаем яго лад жыцця, яго асяроддзе. Мы патрабуем характарыстыкі, аналізуем кожны ўчынак, нават тыя, што былі ў школе.
Чалавек павінен быць патрыётам, паколькі ў органах унутраных спраў, не будучы ім, працаваць нельга. І патрыятычнаму напрамку мы ўдзяляем асаблівую ўвагу.
Як міністр унутраных спраў скажу так: супрацоўніку магу дараваць шмат. Розныя ёсць сітуацыі ў жыцці, асабліва пры выкананні службовых абавязкаў. Вельмі шмат тонкіх момантаў, якія не бачаць простыя грамадзяне. Калі я бачу, што супрацоўнік недзе нават крыху спатыкнуўся, памыліўся, я заўсёды пайду насустрач і заўсёды яго падтрымаю. Але калі я ўбачу, што супрацоўнік паступіў подла ў адносінах да сваіх калег, ён не проста будзе звольнены з органаў унутраных спраў, але будзе дадзена прававая ацэнка ў поўным аб’ёме. Да гэтага ўсе абсалютна – не толькі міністр, усе кіраўнікі ставяцца вельмі прынцыпова.
Аб супрацоўніцтве МУС Беларусі і Расіі
– Вы ведаеце, я вельмі паважаю нашых калег з Расійскай Федэрацыі, мы з імі вельмі цесна ўзаемадзейнічаем. Не толькі на ўзроўні кіраўнікоў. Мы даўно знаёмыя з Уладзімірам Аляксандравічам Калакольцавым (кіраўнік МУС Расіі - Sputnik), вельмі цесна маем зносіны.
Але самае галоўнае ўзаемадзеянне паміж падраздзяленнямі адбываецца на ўзроўні простых супрацоўнікаў крымінальнага вышуку, дзяржаўнай аўтамабільнай інспекцыі. Бо мяжы практычна няма.
Я як міліцыянер-практык хачу сказаць: узаемадзеянне на вышэйшым узроўні адбываецца ў той момант, калі ў цябе ёсць тэлефон калегі і можна проста зняць трубку і яму патэлефанаваць. Калі працаваў у Віцебскай вобласці, я ведаў тэлефон начальніка УУС Пскова, начальніка УУС Смаленска. У нас былі цудоўныя адносіны. Гэта бачылі нашыя падначаленыя, і ніякіх пытанняў ва ўзаемадзеянні не было.
Аб патрыятычных клубах
– Менавіта пасля 2020 года мы заняліся патрыятычнымі клубамі. На сёння іх ужо, напэўна, каля дваццаці. Гэта і пры ўнутраных войсках, і пры органах унутраных спраў.
Калі вы прыедзеце ў клуб "Рысь", іншыя клубы па ўсёй тэрыторыі краіны, не толькі ў горадзе Мінску, вы ўбачыце, як у хлапчукоў і дзяўчынак гараць вочы. І многія з іх ужо гатовы паступаць у Акадэмію МУС.
Клуб "Рысь" – адзін з першых клубаў. Я вельмі ўдзячны і афіцэрам, і тым салдатам тэрміновай службы, якія пачыналі гэтую працу. Яны падышлі да яе з душой. Зрабілі так, што ў в/ч 3214 прыйшлі 10 хлопчыкаў, а потым іх стала адразу 50, а потым 100 і гэтак далей.
І бацькам хачу сказаць дзякуй, якія паверылі ў нас. Бо пасля 2020 года ўсе па-рознаму адгукаліся. Я памятаю бабулю аднаго з выхаванцаў, якая сказала: "Я ганаруся сваім унукам. Ён моцна змяніўся. Прыходзячы дадому, ён зараз нават па-іншаму ставіць свае красоўкі – раней іх раскідваў".
Гэта значыць дысцыпліна ўжо бачна. Прычым некаторыя бацькі ў выпадку непаспяховасці ў школах палохаюць дзяцей адлічэннем з нашых клубаў, і паспяховасць адразу мяняецца.
Аб ПВК "Вагнер" і добраахвотніках
– Каменціраваць ПВК "Вагнер" я не буду: проста не маю права, таму што гэта прыватная ваенная кампанія, якая размяшчаецца ў Расійскай Федэрацыі.
Але выкажу свае адносіны да тых людзей, якія добраахвотна гатовы стаць на абарону сваёй радзімы. Вельмі паважаю гэтых людзей.
Прывяду прыклад. Ваеннаслужачыя, якія прайшлі тэрміновую службу ў міліцэйскім спецназе, але па нейкіх прычынах не пайшлі ў сілавыя структуры, душой усё роўна застаюцца спецназаўцамі. Яны прыязджаюць у родную часць, размаўляюць з салдатамі, афіцэрамі. Гэта значыць, сувязь не губляюць. Мы ведаем, дзе яны працуюць, яны ведаюць тэлефон камандзіра.
Вось і было створана такое спецыяльнае падраздзяленне, якое ў пэўны час гатова прыбыць у в\ч 3214, добраахвотна выконваць пастаўленыя задачы. Мы нават распрацавалі форму адзення. Гэта падраздзяленне называецца "Смерч".
Я імі ганаруся. Такія людзі ёсць ва ўсіх рэгіёнах. Гэта, як правіла, былыя супрацоўнікі атрада міліцыі асобага прызначэння. Так, яны ўжо ветэраны. Але ў нас ветэраны, яны вельмі моцныя, дадуць фору любому маладому.
Я крыху прыадкрыю заслону тайны. Мы плануем у гэтым годзе сабраць разам усіх генералаў міліцыі (такое да гэтага было толькі на 100-годдзе беларускай міліцыі) для таго, каб правесці ідэалагічнае мерапрыемства. Іх больш за 70 чалавек, многім ужо за 80 гадоў. І калі мы пачалі іх абзвоньваць, яны сказалі, што гатовы прыбыць на сустрэчу, таму што ў душы па-ранейшаму вартавыя парадку. Гэта залатая гвардыя нашай міліцыі.
Міністр унутраных спраў Беларусі Іван Кубракоў
© Sputnik / Дмитрий Марков
Бліц
– У колькі пачынаецца ваш працоўны дзень?
– На працу я прыязджаю ў 7:00. Да 9:00 неабходна вывучыць зводку аб злачынствах, здарэннях на тэрыторыі Рэспублікі Беларусь, сазваніцца з усімі начальнікамі УУС. Прымаю даклад ад аператыўнага дзяжурнага.
Я павінен валодаць аператыўнай абстаноўкай. У мяне стыль працы такі. Імкнуся дасканала ўнікаць. Гэта ўжо адпрацавана гадамі.
– Якім быў ваш самы доўгі працоўны дзень?
– У службовай дзейнасці былі розныя моманты. Напрыклад, калі працавалі па пэўных злачынных групах, даводзілася і два, і тры дні знаходзіцца на службе. Але, напэўна, пераважна ў памяці 2020 год. Я з працы часам не выходзіў па тры дні: жонка прывозіла чыстыя кашулі, ежу. Жыў у кабінеце.
– Вы карыстаецеся сацсеткамі?
– Толькі калі трэба паглядзець нейкую інфармацыю. У сацсетках мяне няма. Для гэтага ў мяне ёсць прэс-служба, якая выдатна працуе.
– Што вам дорыць жонка на 4 сакавіка?
– Па-рознаму. Яна ўвесь час імкнецца дарыць тое, што мне трэба. Пачынаючы ад гальштука, кашулі – рэчы, якія мне неабходны. Я нашу толькі гальштукі, якія падарыла мне жонка. Прынцып у мяне такі.
– Якія тры якасці чалавека шануеце больш за ўсё?
– Надзейнасць, чалавечнасць і прыстойнасць.
– Якія якасці вы цэніце ў жанчынах?
– Тое, што я наогул у чалавеку цаню, то і ў жанчынах – адданасць, надзейнасць.
Удзячны сваёй жонцы, мы разам ужо 29 гадоў. І дык не заўсёды прыходзіш з працы з усмешкай. Часам такая напруга, цяжка, і менавіта яна знаходзіць патрэбныя словы, ты супакойваешся і рухаешся толькі наперад.
Таму я ўдзячны ўсім жонкам, якія шчыра падтрымліваюць сваіх мужоў. Ведаю, што гэта цяжка. Наша ветэранская арганізацыя нават узнагароду распрацавала: медаль жонцы афіцэра і жонцы генерала. Ёсць вызначанае становішча: неабходна пражыць з сям’ёй не менш за 20 гадоў. Вось менавіта за падтрымку і ўручаюць такія ўзнагароды.
– У вас сын працуе ў міліцыі?
– Ён аператыўнік у Цэнтральным РУУС Мінска. І вы ведаеце, калі я з ім маю зносіны, рад, што гэта мой сын. Зразумела, што ён сын міністра, але ніколі гэтым не прыкрываецца. Гэта я ведаю дакладна і вельмі жорстка гэта адсочваю. Заўсёды ўдакладняю: ён сын міністра, але не сынок міністра. Я вельмі ганаруся, што ён пайшоў па маіх слядах. Яму прапаноўвалі пайсці і ва УУС, у іншыя падраздзяленні, але ён хоча працаваць "на зямлі", і мне гэта падабаецца.
Кіраўнік МУС напярэдадні Дня міліцыі павіншаваў усіх супрацоўнікаў органаў унутраных спраў з прафесійным святам.
– Шчыра віншую калег з надыходзячым святам – Днём беларускай міліцыі. Ад душы жадаю моцнага здароўя, мірнага неба і, вядома, вяртацца дадому жывымі і цэлымі. Няхай кожнаму спадарожнічаюць прафесійная ўдача, поспех і аператыўнае шанцаванне. Асаблівыя словы падзякі і сардэчныя віншаванні – ветэранам органаў унутраных спраў. Нізкі паклон жонкам, маці, якія цярпліва чакаюць сваіх сыноў са службы, ва ўсім іх падтрымліваюць.
>>> Хочаце яшчэ больш актуальных і цікавых навін – падпісвайцеся на Telegram-канал Sputnik Беларусь
Таксама на Sputnik:
Міністр унутраных спраў Іван Кубракоў даў інтэрв’ю Sputnik Беларусь – відэа
Кубракоў: ва ўнутраных войсках і ў спецназе ўжо з’явіліся ўдарныя дроны
Асобы беларусаў, якія паехалі ваяваць за кіеўскі рэжым, устаноўлены – МУС
З дзіцячага сада ў МУС на "Страле": у Кубракова з’явіўся юны калега
МУС Беларусі гатова падзяліцца вопытам па процідзеянні "каляровым рэвалюцыям"
