Побач лінія фронту: беларускія валанцёры паспелі з дапамогай у раён Аўдзееўкі
19:58 13.10.2023 (абноўлена: 20:05 13.10.2023)
© Sputnik / Александр Жибуль
Падпісацца
Эксклюзіў
Ініцыятыўная група валанцёраў прывезла гуманітарную дапамогу ў пасёлкі паблізу ад лініі фронту – каля магутнага ўмацаванага раёна УСУ.
Валанцёры з Беларусі прыехалі ў населеныя пункты каля Данецка, каб даставіць неабходныя мясцовым жыхарам рэчы. Патрэбнасці тут простыя – ежа, вада, свечкі і лекі. Мясцовыя прывыклі разлічваць на сябе і не асоба чакаюць дапамогу. Але заўсёды рады неабыякавым людзям.
Пасёлкі, куды група Мікалая Гаўрылава прывезла гуманітарную дапамогу, знаходзяцца паблізу ад пазіцый украінскіх нацыяналістаў. Таму і "прылёты" (артабстрэлы - Sputnik) тут нярэдкія. Аб жыцці на лініі фронту чытайце ў матэрыяле карэспандэнта Sputnik Аляксандра Жыбуля.
Да 2014 года ў пасёлках каля Данецка жылі тысячы людзей, зараз – адзінкі. Нягледзячы на бесперапынныя абстрэлы УСУ, мясцовыя не сыходзяць, застаюцца на роднай зямлі. Каб хоць неяк засцерагчы сябе, большую частку часу яны праводзяць у падвалах. Зрэшты, жыццё тут – паняцце ўмоўнае, хутчэй, выжыванне.
Сярод мясцовых жыхароў не засталося нікога без кантузій і асколачных раненняў. Усё гэта – вынік бясконцых артылерыйскіх удараў з боку ўкраінскіх баевікоў.
Беларускія валанцёры вязуць у пасёлкі медыкаменты, ежу, свечкі і іншыя прадметы першай неабходнасці – гэта тут заўсёды запатрабавана. Кожная такая паездка старанна плануецца – дробязей у такой справе не бывае. Трэба падрыхтаваць аўтамабіль, старанна выбудаваць маршрут перамяшчэння, абавязкова не забыць бронекамізэльку, узяць індывідуальную аптэчку і запас вады.
Падрыхтоўка да паездкі
Група Гаўрылава возіць гуманітарную дапамогу ў Данбас з 2015 года – вопытныя валанцёры, якія перавезлі ў агульнай складанасці не адзін дзесятак тон гуманітарнай дапамогі, звязваюцца з жыхарамі пасёлкаў і ўдакладняюць, што ім неабходна ў дадзены момант. Бывае так, што недзе ёсць вада, але няма ежы і лекаў.
Часцяком валанцёрская група набывае самае неабходнае ўжо на месцы. Так атрымліваецца хутчэй і танней, чым везці ўвесь груз з Беларусі. Да таго ж, гэта дазваляе быць больш мабільнымі і падладжвацца пад аператыўнае становішча, якое вельмі хутка змяняецца. Рытм паездкі і маршрут дыктуюць баявыя дзеянні.
Раніцай беларусы едуць у адзін з гандлёвых цэнтраў Данецка. Прадаўцы ў краме дапамагаюць знайсці тавар па спіску і адчыняюць асобную касу, паскараючы працэс. Але нават нягледзячы на зладжаную працу каманды, укласціся менш чым за гадзіну не атрымліваецца.
Усе прадуктовыя наборы аднолькавыя. Гэта робіцца спецыяльна, каб нікому з жыхароў пасёлкаў не было крыўдна. Загружаная прадуктамі машына адпраўляецца ў дарогу.
Небяспечная дарога
Выязджаем з Данецка – па шляху раз-пораз чуецца грукат артылерыі, разрывы "касетнікаў" (касетных боепрыпасаў - Sputnik), якія забаронены канвенцыямі, але актыўна выкарыстоўваюцца ўкраінскімі вайскоўцамі. Пакутуюць ад гэтага, як правіла, мірныя жыхары.
Дарога разбітая і ўхабістая, часам сустракаюцца спаленыя грамадзянскія машыны, раз-пораз мільгаюць разбураныя дамы. Сустракаюцца сляды ад асколкаў на дрэвах і платах, на дарозе перыядычна трапляюцца боепрыпасы, якія не разарваліся. Цяпер яны сталі небяспечным помнікам баявым дзеянням, які можа ў любы момант спрацаваць. Такія "падарункі" УСУ мы аб’язджаем з асаблівай асцярожнасцю.
Першы пасёлак на нашым шляху – Каштанавае. Ён рэгулярна абстрэльваецца УСУ, таму і дапамога мясцовым ад беларусаў тут давядзецца дарэчы. Нягледзячы на небяспеку, мясцовыя выйшлі сустракаць валанцёраў.
"Страляюць кожны дзень: ляцяць кулі, абстрэлы пастаянныя, а беспілотнікі ў нас як члены сям’і. Выйсці на вуліцу немагчыма – з пяці гадзін вечара абстрэлы ўзмацняюцца. Кулі, асколкі – свішча тут усё. Цяжка вельмі, але мы трымаемся", - распавядае мясцовая жыхарка Насця, якая прыйшла па прадуктовыя наборы разам з маленькім дзіцем.
Жыхарка Каштанавага Насця з маленькім сынам
© Sputnik / Александр Жибуль
Святло і вада ў гэтым населеным пункце ёсць, але камунікацыі раз-пораз перабіваюць вайскоўцы УСУ. Разбурэнні аператыўна ліквідуюць мясцовыя ўлады – нягледзячы на рызыку, рамонтныя брыгады едуць і аднаўляюць пашкоджанні. Разумеюць: людзям тут даводзіцца цяжка.
Мясцовыя, нягледзячы на складанасці, вераць у лепшае і строяць планы, ведаюць, яны не адны.
"Мы верым, што ўсё скончыцца, нам у садзік хочацца. Надакучыла пастаянна дома сядзець – выйсці немагчыма, а ўвечары толькі абстрэлы", - дадае Насця.
Жыхарам Каштанавай прывезлі харчовыя наборы
© Sputnik / Александр Жибуль
Доўга на адным месцы валанцёры не затрымліваюцца – наперадзе яшчэ некалькі населеных пунктаў, у якія трэба адвезці дапамогу. Наступны на маршруце пасёлак – Крутая Балка, ён знаходзіцца літаральна ў некалькіх кіламетрах ад Аўдзееўкі – магутнага ўмацаванага раёна УСУ. Перад выездам з Каштанавага валанцёры апранаюць бронекамізэлькі.
Па дарозе да пасёлка разбурэнняў становіцца больш, ды і дарога цяжэйшая. На абочыне ляжаць раскіданыя пакрышкі, бачны сляды "прылётаў", у небе чуюцца гукі працы дронаў. Небяспечныя ўчасткі беларусы стараюцца праскочыць на максімальнай скорасці.
Дарога на Крутую Балку
© Sputnik / Александр Жибуль
Яшчэ зусім нядаўна пасёлак наскрозь прастрэльваўся з кулямётаў і аўтаматаў, не кажучы ўжо пра мінамёты і артылерыю. Расійскія вайскоўцы адсунулі лінію фронту, але спакайней тут не стала.
Крутая Балка знаходзіцца ў нізіне, таму ўсё, што адбываецца ў пасёлку, украінскім вайскоўцам відаць, як на далоні. Нас сустракае гаспадар аднаго з дамоў Аляксандр. Напярэдадні ён атрымаў кантузію, таму амаль не чуе.
Жыхар Крутой Балкі Аляксандр
© Sputnik / Александр Жибуль
Нягледзячы на тое, што ад пастаянных абстрэлаў дом Аляксандра пашкоджаны, мужчына не жадае пакідаць яго. Аляксандр не губляе аптымізму і нават трымае невялікую дапаможную гаспадарку: у двары спакойна бегаюць куры.
Кіраўнік беларускай групы прапануе Аляксандру прывезці лекаў, але мясцовы жыхар адмаўляецца – усё ёсць.
Раздаўшы прадукты мясцовым жыхарам, беларусы едуць далей – праз Спартак і Данецк Паўночны.
Перамір’я не бывае
У пасёлку Спартак сустракаюць пабітыя асколкамі дамы і пустыя вуліцы. Мясцовыя ратуюцца ад абстрэлаў у падвалах.
Адзін з дамоў у пасёлку Спартак: выбітыя вокны закрыты лістамі фанеры, за ацяпленне адказвае печка-буржуйка, яе труба бачна злева
© Sputnik / Александр Жибуль
Машына беларускіх валанцёраў спыняецца каля аднаго з пад’ездаў. Уся група хутка перамяшчаецца пад дах, каб не прыцягваць да сябе ўвагу. Тут беларусаў чакаюць муж і жонка – Валянціна і Аляксандр.
Жыхар пасёлка Спартак Аляксандр
© Sputnik / Александр Жибуль
Спартакаўцам былі неабходны свечкі, іх і прывезлі беларусы. Святла, вады і газу тут ужо няма. Жыхары пасёлка вымушаны грэцца каля печак-буржуек. Валянціна адзначае, што сітуацыя з лета змянілася не ў лепшы бок: абстрэлы пачасціліся.
"Жывем, страляюць. У нас перамір’я не бывае, дзесяты год страляюць і страляюць. Дапамагае тое, што беларусы нас добра падтрымліваюць: і "тармазкі" (прадуктовыя пакеты - Sputnik) прывозяць, і ваду, і свечкі", - распавядае яна.
Пасёлак Спартак
© Sputnik / Александр Жибуль
З’яжджаць са Спартака сям’я не збіраецца, прычына простая: тут іх дом.
"З’яжджаць мы нават не думалі, як і іншыя жыхары. Дом ёсць дом, мы ўвесь час тут. З раніцы імкнемся адзін аднаму паказацца, што ўсе жывыя-здаровыя. Раней наш пятачок быў больш-менш цэлы, а ў апошні час разбілі і нас. Рэгулярна нешта гарыць, а вады, каб патушыць у нас няма, таму чакаем пакуль згарыць", - кажа Валянціна.
Жыхары пасёлка Спартак уладкоўваюць свой побыт у падвалах
© Sputnik / Александр Жибуль
Скардзіцца тут не прывыклі. Жывуць Валянціна і Аляксандр у падвале. Яго ўладкавалі і ўцяплілі, устанавілі печку, акумулятар, пад зямлёй знаходзіцца ўсё неабходнае: вада, ежа, свечкі.
"Учадзець толькі баімся, стараемся тапіць печ акуратна. А так увесь дзень мы наверсе. У мяне цэлая гаспадарка: качкі, куры, парасяты, сабакі, кошкі", - адзначае Валянціна.
Усё неабходнае жыхары дома пераносяць у падвалы
© Sputnik / Александр Жибуль
Днём муж і жонка збіраюць дровы, даглядаюць жывёл, далёка ад дома стараюцца не адыходзіць – цяпер гэта небяспечна.
Наступны пункт на сённяшнім маршруце валанцёраў – Данецк Паўночны. Пасёлак сустракае нас разбурэннямі і паваленымі вёскамі.
Жылы дом у Данецку Паўночным
© Sputnik / Александр Жибуль
Мясцовыя жыхары не жадаюць размаўляць на камеру, але без яе ахвотна дзеляцца навінамі. Адзін з мужчын распавёў, што пару тыдняў таму ўкраінскія нацыяналісты "прасавалі" двор з артылерыі амаль паўтары гадзіны.
"Людзі нават не паспелі ў падвалы спусціцца, цудам усе засталіся жывыя, але старыя дрэвы паваліла", - распавядае ён. Пасля ўраганнага абстрэлу жыхары пасёлка сабралі галінкі і часткі паваленых дрэў у кучы, але хадзіць каля іх не раяць: "Сёння дрон лятаў і нешта скінуў, напэўна, міну. Асцярожней".
Дрэва, пашкоджанае асколкамі, у Данецку Паўночным
© Sputnik / Александр Жибуль
Абстрэлы ўзмацняюцца
На наступны дзень пасля таго, як беларускія валанцёры прывезлі гуманітарную дапамогу ў населеныя пункты каля Данецка, інтэнсіўнасць баёў у раёне Аўдзееўкі вырасла. Пасёлкам, дзе яшчэ напярэдадні былі беларусы, даводзіцца няпроста, бо артабстрэлы з боку УСУ не спыняюцца.
Жыхары прыфрантавых населеных пунктаў чакаюць і спадзяюцца на тое, што расійскія войскі адсунуць фронт углыб украінскай тэрыторыі, і да іх, нарэшце, прыйдзе доўгачаканы мір.
>>> Хочаце яшчэ больш актуальных і цікавых навін – падпісвайцеся на Telegram-канал Sputnik Беларусь, чытайце нас у Дзэн, а таксама сачыце за намі ў сацсетках "Одноклассники" і "ВКонтакте"
Таксама на Sputnik:
"Перастаць баяцца": дзеці Данбаса прыехалі на аздараўленне ў Беларусь
З’ехаць нельга застацца: гісторыі жыцця і болю людзей Данбаса
Дзеці, якія не ведаюць мірнага жыцця: гісторыя школы-інтэрната ў Данбасе
