Кусту выбіраюць сярод жаночай часткі ўдзельнікаў вельмі дэмакратычна: хто апошні схопіцца за край хусткі - тая і Куста на свяце.
Жанчыну "апранаюць" у прыгожую зялёную сукенку - упрыгожваюць лісцем клёну.
Куста, як сімвал росквіту прыроды, водзяць па дамах жыхароў вёскі, каб плады былі ў гаспадарцы.
Зялёны колер абраду асацыіруецца з ачышчэннем, абнаўленнем і жыватворнай сілай.
Жыхары частуюць удзельнікаў абраду, а ўдзельнікі водзяць траецкія карагоды і спяваюць народныя песні.
Затым усе збіраюцца на паляне і вяжуць асабістыя каляровыя стужачкі на бярозу, упрыгожваючы дрэва і аддаючы абавязак прыродзе.
Дзяўчаты цалуюцца праз бярозавыя вянкі і абдымаюцца - абяцаюць адна з адной сябраваць да наступнай Сёмухі.
Затым жанчыны распранаюць Куста і раздаюць кляновае лісце, насычаныя энергіяй прыроды, ўсім жыхарам для ўпрыгожвання хат і абразоў.
Жанчына са звязкам крапівы ходзіць і б'е ўсіх, у каго ёсць праблемы са здароўем.
Кожная ўдзельніца абраду прыносіць з дому яйка, якія кладуць у ваду і вараць у чыгунку на вогнішчы.
Яйка сімвалізуе дабрабыт, дастатак, свет. Іх кладуць у агульны кацёл, такім чынам аб'ядноўваючы жыхароў.
Пакуль яйкі варацца, усе ахвочыя маладыя дзяўчаты спрабуюць закінуць свае кляновыя вянкі на дрэва і загадваюць жаданні на будучыню: калі вянок завіс на дрэве, значыць жаданне выканаецца.
Затым раздаюць гарачыя вараныя яйкі з агульнага вясковага катла кожнаму ўдзельніку абраду як часцінку калектыўнай энергіі і дастатку.
"Ваджэнне Кусты" – справа выключна жаночая. Мужчын запрашаюць толькі ў якасці музыкаў.
Пасля заканчэння абраду тут жа на паляне раскладваюцца ручнікі і пачынаецца сумеснае застолле з народнымі песнямі і жартамі.