13 кадраў самага жудаснага кіно, якое вы адразу захочаце пераглядзець
13 кадраў самага жудаснага кіно, якое вы адразу захочаце пераглядзець
Sputnik Беларусь
У траўні 1980 года на экраны выйшла стужка "Ззянне" і, як звычайна бывае з сапраўднымі шэдэўрамі, сабрала мноства негатыўных водгукаў. 25.05.2021, Sputnik Беларусь
Гісторыя атэля "Оверлук", расказаная Стэнлі Кубрыкам, сёння трывала замацавалася ў спісах лепшых амерыканскіх фільмаў, ды і наогул сусветнага кіно. Аднак інтэрпрэтацыю рэжысёра зненавідзеў сам аўтар "Ззяння" Стывен Кінг. Пісьменніку увогуле не асобліва шанцуе з экранізацыямі. Але такіх негатыўных водгукаў, як да гэтага фільма, ён не пакідаў ніколі.Галоўным чынам яго абурыла скажэнне характару галоўнага героя - пісьменніка і наглядчыка атэля. Персанаж павінен быў быць добрым чалавекам, які змагаецца з алкагольнай залежнасцю (вельмі асабістае для Кінга), але не можа з ёй справіцца і аказваецца апантаны злой сілай. А Джэк Нікалсан, у якім гледачу бачыўся нядаўна сыграны ім пацыент псіхіятрычнай клінікі ў "Палёце над гняздом зязюлі", з першых кадраў палохаў маніякальнай усмешкай і дэпрэсіўным паводзінамі.Але, нягледзячы на гэта і некаторыя іншыя адыходжанні ад кнігі, "Ззянне" Кубрыка стала класічным харорам і найважнейшай часткай кінакультуры. З гэтага фільма ў амерыканскім кіно з'явіліся рэалістычныя прывіды, якіх не адрозніць ад жывых людзей, і дзеці з паранармальнымі здольнасцямі.Рэжысёру ўдалося ператварыць атэль у гарах, пабудаваны на месцы індзейскіх могілак, у таямнічую і жудасную кінапрастору. Кадры карціны адрозніваюцца асаблівай геаметрыяй: малюнак дывановага пакрыцця, зялёны лабірынт, дзяўчынкі-двайняткі - вы не забудзецеся іх ніколі, хоць раз паглядзеўшы гэтую стужку.Чытайце таксама:
У траўні 1980 года на экраны выйшла стужка "Ззянне" і, як звычайна бывае з сапраўднымі шэдэўрамі, сабрала мноства негатыўных водгукаў.
Гісторыя атэля "Оверлук", расказаная Стэнлі Кубрыкам, сёння трывала замацавалася ў спісах лепшых амерыканскіх фільмаў, ды і наогул сусветнага кіно. Аднак інтэрпрэтацыю рэжысёра зненавідзеў сам аўтар "Ззяння" Стывен Кінг. Пісьменніку увогуле не асобліва шанцуе з экранізацыямі. Але такіх негатыўных водгукаў, як да гэтага фільма, ён не пакідаў ніколі.
Галоўным чынам яго абурыла скажэнне характару галоўнага героя - пісьменніка і наглядчыка атэля. Персанаж павінен быў быць добрым чалавекам, які змагаецца з алкагольнай залежнасцю (вельмі асабістае для Кінга), але не можа з ёй справіцца і аказваецца апантаны злой сілай. А Джэк Нікалсан, у якім гледачу бачыўся нядаўна сыграны ім пацыент псіхіятрычнай клінікі ў "Палёце над гняздом зязюлі", з першых кадраў палохаў маніякальнай усмешкай і дэпрэсіўным паводзінамі.
Але, нягледзячы на гэта і некаторыя іншыя адыходжанні ад кнігі, "Ззянне" Кубрыка стала класічным харорам і найважнейшай часткай кінакультуры. З гэтага фільма ў амерыканскім кіно з'явіліся рэалістычныя прывіды, якіх не адрозніць ад жывых людзей, і дзеці з паранармальнымі здольнасцямі.
Рэжысёру ўдалося ператварыць атэль у гарах, пабудаваны на месцы індзейскіх могілак, у таямнічую і жудасную кінапрастору. Кадры карціны адрозніваюцца асаблівай геаметрыяй: малюнак дывановага пакрыцця, зялёны лабірынт, дзяўчынкі-двайняткі - вы не забудзецеся іх ніколі, хоць раз паглядзеўшы гэтую стужку.
Стэнлі Кубрык ператварыў атэль у гарах, пабудаваны на месцы індзейских могілак, у таямнічую і жудасную кінапрастору. Ён казаў пра тое, што пры стварэнні "Ззяння" натхняўся фільмам Дэвіда Лінча "Галава-Гумка" і прымушаў акцёраў глядзець гэты фільм.
Кадры карціны адрозніваюцца асаблівай геаметрыяй: малюнак дывановага пакрыцця, зялёны лабірынт, дзяўчынкі-двайняткі - вы не забудзецеся іх ніколі, хоць раз паглядзеўшы гэтую стужку.
"Ззянне" Кубрыка стала класічным харорам і найважнейшай часткай кінакультуры. З гэтага фільма ў амерыканскім кіно з'явіліся рэалістычныя прывіды, якіх не адрозніць ад жывых людзей, і дзеці з паранармальнымі здольнасцямі.
Стывэну Кінгу не спадабалася, што ў фільме, па сутнасці, няма персанажаў, якім бы хацелася суперажываць. Замест гэтага на першы план выходзіць пакутлівае адчуванне ціха падкрадваемага жаху.
І Джэк Нікалсан, і Шэлі Дзюваль (грала ролю жонкі) не хавалі свайго раздражнення з нагоды таго, як фільм быў сустрэты публікай. Яны абодва заяўлялі, што фільм быў адным з самых складаных у іх кар'еры. Нікалсан у інтэрв'ю казаў, што роля Дзюваль была самай цяжкай жаночай роляй, якую яму даводзілася бачыць.
Вонкавыя здымкі гатэля "Оверлук" былі зробленыя ў атэлі Timberline Lodge на гары Худ у штаце Арэгон, а здымкі ў памяшканні - на студыі "Элстры" у Лондане. Менеджмент атэля папрасіў Кубрыка не выкарыстоўваць нумар 217, баючыся, што ніхто надалей не пагодзіцца там спыняцца. Кубрык змяніў нумар у фільме на 237, якога ў арэгонскім атэлі не было. Цяпер у атэлі "Стэнлі", які натхніў Кінга на напісанне рамана, нумар 237 ніколі не пустуе ...
Кінг спрабаваў адгаварыць Кубрыка браць Нікалсана на ролю Джэка Торанса. Сам пісьменнік хацеў бачыць у гэтай ролі Майкла Марыярці або Джона Войта, таму што ў іх выкананні галоўны герой першапачаткова выглядаў бы цалкам нармальным і толькі ў гасцініцы пачынаў апускацца ў бездань вар'яцтва. А Нікалсан здаваўся яму псіхаватым з самага пачатку.
Перфекцыянізм Кубрыка даходзіў да такой ступені, што ён патрабаваў ад акцёраў прысутнічаць на выстаўленні святла на здымачнай пляцоўцы, хоць звычайна гэта праца для дублёраў. У Шэлі Дзюваль ад ператамлення здарылася нервовае знясіленне і пачалі выпадаць валасы. Адну з сцэн Кубрык прымусіў артыстку адыграць 127 разоў.
На ролю Дэні Торанса было прагледжана каля 5000 кандыдатаў на працягу 6 месяцаў. Паколькі Дэні Лойд быў вельмі маленькім, і гэта быў яго першы фільм, Стэнлі Кубрык любым чынам засцерагаў яго. Падчас здымак Дэні знаходзіўся ва ўпэўненасці, што здымаецца ў драме, а не ў фільме жахаў.
Шэлі Дзюваль пазней распавядала, што на здымкі знакамітай сцэны сышло 3 дні і 60 дзвярэй. Спачатку дзверы рабілі занадта тонкімі, і Нікалсан, які працаваў у добраахвотнай пажарнай брыгадзе, разносіў яе на трэскі. Пасля некалькіх дубляў было вырашана зрабіць больш трывалыя дзверы.
Па дадзеных аднаго амерыканскага даследавання, самым страшным момантам у гісторыі кінематографа была прызнана менавіта гэтая сцэна з фільма "Ззянне", калі Джэк Торанс выломвае сякерай дзверы ў ванную.
Сцэна, у якой Джэк пераследуе Дэні ў лабірынце, здымалі амаль месяц. Некалькі разоў члены здымачнай групы разумелі, што заблудзіліся, і прасілі па рацыі дапамагчы ім выйсці з лабірынта.
