Будзе хлеб - будуць i песнi. Свята новага хлеба

Пачалі свята з сустрэчы гасцёў і першага ўмалоту.

Жанчыны прадэманстравалі, як малаціць снапы.

Потым зерне згрэбаюць у кучку, перавейваюць і ачышчаюць ад смецця.

Рэцэптура Жораўскага хлеба перадаецца ад пакалення ў пакаленне нязменнай.

Кузьмічанка Ірына Міхайлаўна Жудрык, у дзявоцтве Нагорная, перавезла яе з сабой у вёску Жораўка, куды "пайшла замуж".

Рэцэптура хлеба даволі простая: мука двух гатункаў жытняя і пшанічная, малочная сыроватка, або простая вада ў пост, соль, прыправы і дадаткі.

У 2020 годзе Жораўскі хлеб быў уключаны у спiс нематэрыяльнай культурнай спадчыны Беларусi.

Пад час свята на доме рамёстваў у Жораўцы старшыня ААТ "Забалоцкі" Віктар Вечар уручыў і ўсталяваў памятны знак гісторыка-культурнай каштоўнасцi краіны.

Пакуль хлеб астывае, усіх запрашаюць на двор спяваць.

Свята новага хлеба святкавалі танцамі.

Кузьміцкі і яго прадаўжальнік Жораўскі хлеб уяўляе сабой круглы (недасканалай формы) бохан, па мясцоваму "кулітка", шэраватага колеру.

Традыцыя выпякання хлеба у вёсцы Кузьмічы налічвае не адну сотню гадоў.

Частавали хлебам усіх прысутных.

Сітны хлеб - штодзённы, пшанічны - святочны.

Жораўскі хлеб стаў візіткай Любаншчыны, дзякуючы дзейнасці Ірыны Жудрык і створанага ёю аматарскага аб’яднання "Клуб традыцыйнага хлебапекарства "Кулітка" пры Жораўскім Доме народных традыцый.